Weduwe van Britse militair

Er kan in 5 jaar veel gebeuren. Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog was Katharine een meisje. Toen de geallieerden de overwinning behaalden, was ze de weduwe van een Britse militair. Deel twee van een serie van Noreen Riols.

Terwijl het dagelijkse leven in heel West-Europa zo goed en zo kwaad als het gaat weer wordt hervat, staat ook Katharine voor een moeilijke taak. Ze rouwt om haar overleden echtgenoot en moet ingrijpende beslissingen nemen. Waar zal ze gaan wonen, wat moet ze gaan doen?

Katharine is van Frans-Britse afkomst en heeft een groot deel van haar jeugd in Algerije doorgebracht. Ze is van gegoede komaf, wat aan ”Het leven begint opnieuw” (Annanbrae deel 2) en ”Waar de hoop leeft” (Annanbrae deel 1) een romantisch tintje geeft. De beide boeken spelen zich grotendeels af in herenhuizen en op landgoederen in Groot-Brittannië en Frankrijk, bewoond door excentrieke verwanten.

De kost verdienen is dan ook niet zozeer een onderwerp waar Katharine zich druk over maakt. Wel vraagt ze zich af hoe ze haar leven in moet richten en welke keuzes ze moet maken. Na verloop van tijd dient zich ook een andere kwestie aan: er komen andere mannen in haar leven.

Geloofsvragen
Via haar vader komt Katharine in contact met Theo. Ze kunnen het na enige strubbelingen steeds beter met elkaar vinden. Maar: Theo is Duitser. Katharine worstelt met de vraag of ze zou kunnen trouwen met een man die in de oorlog aan de andere kant stond en of ze zich zou kunnen voegen in een leven in Duitsland. Uiteindelijk deinst ze voor die keuze terug. Dan verschijnt Maxime op het toneel.

Geloofsvragen spelen in het boek een belangrijke rol, voor Katharine ook bij het verwerken van het overlijden van haar man Ashley. Na een periode van strijd komt ze tot een keuze. „Ik heb Hem door pijn heen gevonden. Ik denk dat jij Hem ook door pijn heen zult vinden”, zegt haar vader, die zeer oecumenisch is ingesteld. Anglicanen, rooms-katholieken, baptisten, lutheranen en calvinisten worden allemaal over één kam geschoren. Tegelijkertijd confronteert hij Katharine met de vraag hoe het met haar zondebesef zit.

Wat ”Het leven begint opnieuw” met veel andere romans gemeen heeft, is de nogal bombastische stijl. De hoofdpersonen kennen alleen maar zeer heftige emoties. Ze knarsen met hun tanden, spreken met verstikte stem, hun ogen vlammen van boosheid en hun glimlachen zijn ijzig of verbeten. Het is allemaal niet erg genuanceerd, maar het leest wel gemakkelijk weg. Kenmerkend voor het genre is volgens mij het rare werkwoord murmelen, dat volgens het woordenboek prevelen of mompelen betekent. ”Ongebruikelijk” staat er achter.