Mijnbouw

„De mijnbouw zit je in het bloed, mannetje”, zei hij met een schouderophalen. „Daar zul je vroeg of laat wel achterkomen.”

Maar pa delft het onderspit. De zoon van de bedrijfsleider uit het mijnstadje Coalwood in West-Virginia ziet zijn toekomst niet mijlen onder de grond liggen, borend naar lagen steenkool. Mijnbouw zit Homer Hickam helemaal niet in het bloed. Werken op Cape Canaveral is daarentegen zijn doel. Sonny's grote voorbeeld is raketgeleerde Wernher von Braun, die met zijn team de Amerikaanse achterstand op de Russen moet zien in te lopen.

Met steun van zijn moeder en een enthousiaste scheikundelerares bouwen hij en zijn groepje vrienden zelf raketten. Een spel dat uitweg biedt naar een beter bestaan dan voor arbeidersjongens uit een mijnstadje in het Amerika van de jaren vijftig normaal gesproken is weggelegd. Tussen de donkere, benauwende mijngangen in de aarde en de donkere, oneindige ruimte buiten de aarde in zoekt Sonny naar evenwicht in zijn leven.

”Oktoberhemel” is een ontroerende beschrijving van een jeugd in een gemeenschap van mijnwerkers. Af en toe balanceert Hickam, typische vertegenwoordiger van de Amerikaanse ”civil religion”, op het randje van verantwoord taalgebruik, soms valt hij over de rand. Dat is jammer, want het doet onnodig afbreuk aan deze autobiografie.