Een oplaaiende schoolstrijd

Erich Kästner roept bij mij nog altijd goede herinneringen op. Zwetend op een lijst Duitse boeken waren ”Emiel en zijn detectives” en ”Dubbele Lotje” een verademing. Zulke Duitse boeken te moeten lezen was geen straf. In de serie Fonteins Klassieke Jeugdboeken zijn bovengenoemde titels in een prachtige uitgave (in het Nederlands vertaald) onlangs verschenen. Ook ”Das fliegende Klassenzimmer” (”De vliegende klas”) viel de eer te beurt.

We volgen in dit boek een aantal vierdeklassers van het Kirchberger internaat. Prachtig komen de verschillende karakters tot uiting: de bange Oeli, die zijn angst wil overwinnen en daarom met een paraplu van een hoge trap springt, Matthias, die voor niemand bang is, en Martin met zijn zorgzame aard.

We maken de steeds weer oplaaiende schoolstrijd met de plaatselijke hbs mee, waarbij de vrienden voor elkaar door het vuur gaan. Ook is de groep bezig met de voorbereidingen voor de uitvoering van een kerstspel met de titel ”De vliegende klas”. Tot slot wordt op ontroerende wijze verteld hoe Martin, ondanks een gebrek aan geld, toch tijdens de kerstdagen zijn ouders kan bezoeken.

Een heerlijk, meeslepend boek, waarin de oorspronkelijke illustraties gelukkig zijn opgenomen.

Eventuele kopers, mogelijk aangespoord door al deze positieve woorden, moeten wel beseffen dat niet al het beschrevene met de eigen opvattingen zal stroken. Veel lezers van deze krant zullen een kerstspel niet waarderen, zeker niet als het vijfde bedrijf zich in de hemel afspeelt. De rol die Petrus daar krijgt toebedeeld, naast een sparretje lezend in het Kirchberger Dagblad, doet op zijn minst rooms-katholieke invloeden vermoeden. Mogelijk is dat destijds echter velen, zwetend op de Duitse literatuurlijst, ontgaan.