Christien de Priester blijft pastoraal dichten

Berijmde waarheden

In minder dan 10 jaar tijd zijn van Christien de Priester zeven bundels met pastorale gedichten verschenen. In haar laatste beschrijft ze de droevige en blijde kanten van het dagelijkse en het geestelijke leven; de bundel heet dan ook ”Duisternis en Licht”. Het boekje besluit met twaalf gelegenheidsgedichten.

Waar Christien de Priester haar inspiratie vandaan haalt, valt bij lezing van haar gedichten onmiddellijk op. Je herkent in elke bijdrage wel zinsneden uit de Bijbel, regels uit de berijmde psalmen en zinnen die zo uit een preek kunnen komen. Daardoor roepen haar gedichten herkenning op, maar je zou ook kunnen zeggen dat haar taalgebruik daarom niet zo heel erg origineel overkomt.

Wat de inhoud betreft zijn de gedichten voluit bijbels: van de kant van de mens is alles verloren, „maar God zal, naar Zijn eeuwig raadsbesluit,/ op deze aarde tóch een volk formeren,/ dat Hem in alle eeuwigheid zal eren,/ ja, dat Hem loven zal, eeuw in, eeuw uit!” schrijft ze in het titelgedicht.

Qua vorm houdt Christien de Priester vast aan strakke metra en rijmschema's. Als gevolg daarvan moet ze nogal eens lettergrepen inslikken of juist stopwoordjes als ”ja” en ”o” invoegen.

Gelegenheidsgedichten
Van de gelegenheidsgedichten is driekwart bedoeld voor bij een pas gesloten huwelijk, de overige drie gedichten kunnen worden gelezen bij een 25- of 40-jarige bruiloft. Het zijn, net als de gedichten uit het eerste deel, verzen waarop inhoudelijk niets aan te merken is. Mede daardoor vind ik ze ook wat saai; het klinkt allemaal zo bekend. Waar blijft de toon die de gedichten een eigen karakter verleent?

Voor wie dat allemaal niet zo belangrijk vindt, maar voor wie wel houdt van berijmde bijbelse waarheden, zal ”Duisternis en Licht” een prettig leesbare, ernstige bundel zijn.