Recensie door Tineke Kok-Fens - 16 december 1998

”Rafels”, ritmisch proza

Bij uitgeverij Merweboek verscheen de bundel “Rafels” van Tjeerd de Graaf. Deze dichter, die eerst werkzaam was in de verpleging en de psychiatrie, is nu, na een theologische studie, als voorganger verbonden aan een baptistengemeente.

Geïnspireerd door het leven zelf, kwam hij tot het schrijven van gedichten. Ik kan me voorstellen dat velen zich door de eenvoud van zijn woorden aangesproken voelen. „Uit/ rafels/ van voelen/ geloven/ en zoeken/ uit/ flarden/ van taal/ ver weg/ in mijn hoofd / met/ kriebels/ van woorden/ heel diep/ van binnen / borduur ik/ al tastend/ mijn leven/ met U”.

Kritisch
Tjeerd de Graaf schrijft geen grootse, profetische poëzie. Hij richt zich voornamelijk op de mens in nood en wijst tevens de Weg om uit die nood te komen. Pastorale poëzie dus, alhoewel het woord „poëzie” hier eigenlijk niet op zijn plaats is. De schrijver hanteert eerder het ritmisch proza als uitingsmogelijkheid.

Af en toe waagt hij wel een poging om iets dichterlijks in zijn verzen te leggen, maar dan ontkomt hij niet aan alliteratiedwang: „tijd is als water/ kletterend, kolkend/ kwaad/ maar ook/ kalm, knus/ kabbelend/ roekeloos, rovend/ ruw/ maar ook/ regelmatig, rustig/ ritselend”.

Tjeerd de Graaf dient kritisch te zijn tegenover zichzelf. Bovenstaand vers had mijns inziens geen plaats moeten krijgen in deze bundel, daar het de trefzekerheid mist die de andere verzen zo kenmerkt.

Tot slot een lovend woord voor de illustrator Willem Zijlstra, die het geheel van omslag en tekeningen voorzag.