Recensie door Els Brussé-Dekker - 9 december 1998

Hulp van christelijke Zwitsers

De houding die Zwitserland in de Tweede Wereldoorlog ten opzichte van de joden innam, verdient geen schoonheidsprijs. Vanuit het idee “Zwitserland is vol” besloot de regering duizenden joodse vluchtelingen buiten de grenzen te houden of zelfs aan de nazi's over te dragen. De joden die wel het land in mochten, werden in een soort concentratiekampen ondergebracht.

In de roman “Weg naar vrede” vergaat het de jodin Isabelle iets beter. Zij krijgt hulp van christelijke Zwitsers die de naastenliefde niet alleen belijden, maar ook in praktijk brengen.

Afgewezen
Isabelle is een jonge weduwe met een baby. Haar man is in Frankrijk door de Gestapo vermoord en zij heeft dankzij de hulp van een verzetsgroep uit Lyon naar Zwitserland kunnen vluchten. Sinds dat moment heeft ze niets meer gehoord van haar geliefde Marcel, lid van het Lyonse netwerk dat joden helpt ontsnappen.

Isabelle hoopt voor haar en haar zoontje een betere toekomst op te bouwen in Amerika, maar haar aanvraag om te emigreren wordt afgewezen. Dan ontmoet ze de Amerikaanse Rode-Kruismedewerker Michael, die zich het lot van de joden aantrekt. Haar kansen om toch de oversteek te kunnen maken, nemen door zijn betrokkenheid aanzienlijk toe, maar als Marcel plotseling voor haar neus staat, weet ze niet meer of ze wel moet vertrekken.

Klaus Barbie
Marcel heeft net een zware periode achter de rug. Hij is in handen gevallen van de beruchte Klaus Barbie en heeft ook kennisgemaakt met diens manier om gevangenen informatie te ontfutselen. Vrienden hebben hem kunnen bevrijden, maar hij verkeert nog steeds in gevaar. Een oude vijand van hem zit verbeten achter hem aan; bovendien zet Marcel zijn hulp aan joden voort. En de verrader slaapt niet.

David Horton weet deze verwikkelingen boeiend te vertellen. Omdat dit boek vol spanning en liefde op de werkelijke toenmalige situatie in Zwitserland en Frankrijk is gebaseerd, biedt het naast vermaak ook lering. En dat is mooi meegenomen.