Brock en Bodie Thoene gaan door met Sion-verhalen

De vervulling van een profetie

Moshe en Rachel, Luke Thomas, Dov en Jacov –in eerdere series heette hij Yacov– veroverden in de jaren '90 het hart van veel lezers. Zij speelden een belangrijke rol in ”De kronieken van Sion” en in de reeks ”Het Verbond van Sion”. In het eerste deel van ”De erfenis van Sion” keren ze terug. Bodie Thoene en haar man Brock laten hen de totstandkoming van de staat Israël meemaken.

In Jeruzalem voeren Joden en moslims rond 14 mei 1948 een gevecht op leven en dood. Het kan geen kwaad de herinnering daaraan levend te houden. De gebeurtenissen in Jeruzalem, nadat de Britten de stad hadden verlaten, zijn te belangrijk om in de vergetelheid te raken. Wat dat betreft doen de Thoenes een goede zet.

Erbarmelijk
Bij de manier waarop ze het aanpakken, kun je vraagtekens zetten. Veel lezers zullen genoeg krijgen van de slimme techniek van de Amerikanen. Het valt steeds meer op dat de ontwikkelingen in de Sion-boeken wel erg zwart-wit zijn. Dat granaten telkens exact op het juiste moment exploderen, komt niet geloofwaardig over. Het is een feit –en een wonder– dat de Joden Jeruzalem na eeuwen van zwerven en van lijden in handen kregen. Of dat gebeurde op de flitsende, sensationele wijze die de Thoenes suggereren, blijft discutabel.

Bovendien dikken de schrijvers alles nog eens aan door hun woordkeuze: „Het liet hem absoluut koud of ze per bus, schip of doodskist vertrokken, heel of in stukken, levend of dood, als ze maar verdwenen.” Ze maken het verhaal daardoor hier en daar hoogst onrealistisch. Een moslimjongetje dat vol walging en angst het oor van een Jood in handen krijgen, zit even later kalm met het lichaamsdeel te spelen: „Daoed dacht diep na en prikte met de punt van zijn mes in het oor. „Wat nu?” Al die moed was dus voor niets geweest.” Uit een dialoog tussen diezelfde jongen en z'n broer blijkt dat de vertaling erbarmelijk is: „Als iemand je hoort, denken ze nog dat je de Joden aardig vond.” Ook de personages worden niet gekenmerkt door veel diepte. Het zijn duidelijk ”flat characters”.

Profetie
Hier staat iets tegenover. Voor wie weinig eisen stelt aan taal en authenticiteit is ”Nachtwake in Jeruzalem” een spannend boek. De boodschap die erin doorklinkt, is mooi en waar: „De profeten hebben voorzegd dat in de laatste dagen de mensen verdrukking zullen meemaken, en dan zal de Messias komen, de Koning, en de Dag des Oordeels. Er staat geschreven dat er eerst een land zal zijn voor Israël. En dat de kinderen van Israël zullen terugkeren naar hun thuisland. Mijn grootvader zou honderd jaar geleden niet hebben geloofd dat het echt zou gebeuren. Maar wij hebben het meegemaakt. Die profetie is vandaag in vervulling gegaan.”