Ds. Dekker: denker,
herder en wekker

Hij begon zijn ambtelijke loopbaan in het hoge noorden, in de kleine gemeente Sebaldeburen, die geen fulltime predikant kon beroepen. Vervolgens 'zakte hij af' naar het midden des lands: Loenen, in de mooie Vechtstreek, een gevarieerde gemeente. Nóg verder zuidwaarts leidde de weg, naar de bruisende havenstad Rotterdam, eigenlijk een zendingspost. Drie plaatsen die, hoe verschillend ook, „alle lagen in het grensgebied van kerk en wereld” (blz. 18). En toen werd het Wezep, een nog jonge Veluwse gemeente, maar nog een echte volkskerk. Van die gemeente werd in 1997 weer afscheid genomen.

Insiders hebben al begrepen over wie het gaat. Over ds. W(im) Dekker, die op 4 januari 1998 het gewone gemeentewerk achter zich liet en bevestigd werd als predikant voor buitengewone werkzaamheden ten dienste van de IZB. Toen hij onlangs (11 april) nog weer eens in zijn laatste gemeente voorging, werd hem na afloop van de dienst een ”liber amicorum” (vriendenboek) aangeboden, waarvoor hier aandacht wordt gevraagd.

De bundel is zeer gevarieerd wat de inhoud betreft: impressies uit de diverse gemeenten die ds. Dekker mocht dienen; schetsen van de hand van vrienden en collega's die hem schilderen als ”denker, herder en wekker”, en vier preken en acht artikelen van hemzelf. De bundel wordt gecompleteerd met een overzicht van al zijn publicaties, de personalia van de scribenten en een felicitatieregister.

Indruk
Het probleem bij een bundel als deze, met zo veel verschillende bijdragen, is dat een eigenlijke bespreking niet te realiseren valt. Maar dat kan ook niet de bedoeling zijn, het gaat slechts om een globale indruk.

In het verleden werd een ”Festschrift” vrijwel uitsluitend aangeboden aan bijvoorbeeld een scheidende hoogleraar. Zelf heb ik diverse keren de stelling verdedigd dat het aan gewone predikanten niet toekwam, maar sinds het ook mij ten deel gevallen is, kan ik dat niet meer hard maken... Natuurlijk is ook collega Dekker deze blijk van waardering van harte gegund. Hoewel hij nog geen 25 jaar predikant is, heeft hij –voorzover dat van het werk in Gods Koninkrijk kan worden gezegd– zijn sporen verdiend. Niet alleen als prediker en pastor in de vier gemeenten die hij mocht dienen, maar ook in het geheel van de kerk. Misschien is hij nog het best te typeren met de uitspraak van zijn eigen zoon, dat hij „met beide benen in de cultuur staat, en toch ook met hart en ziel verkocht is aan het Evangelie” (blz. 29).

Schaars
Liever nog zou ik het omkeren en zeggen dat ds. Dekker gevormd is in de spiritualiteit van de Veluwe, en tevens een antenne heeft voor de postmoderne mens, die hij confronteert met het Evangelie. Een combinatie die overigens schaars is. Enerzijds constateren we soms een zich terugtrekken in de kring van de bevindelijk gereformeerden, anderzijds dreigt het gevaar dat we de postmoderne mens zó ver tegemoetkomen dat de grens tussen kerk en wereld wazig wordt.

In hoeverre collega Dekker aan dat laatste gevaar ontkomen is, kan ik op afstand moeilijk beoordelen. Wél roepen sommige van zijn standpunten bij mij vragen op, en het zal niemand verwonderen dat ik bijvoorbeeld zijn visie op het SoW-proces en op de homoseksualiteit niet kan delen.

Overigens wordt in deze bundel het beeld bevestigd dat ik van ds. Dekker had: „Een man die toegerust is met grote gaven, met weloverwogen en uitgesproken standpunten, en tegelijk een eerlijk, integer en bescheiden mens.”

Loftrompet
Het moet me dan ook van het hart dat in deze bundel, hoewel herhaaldelijk betoogd wordt dat het niet de bedoeling is een mens op te hemelen, nogal uitbundig de loftrompet over hem wordt gestoken. Of hij als ootmoedig dienaar van het Evangelie daarmee zo gelukkig is?

De uitgave maakt een wat sobere, om niet te zeggen, goedkope indruk, die door de vele foto's niet wordt weggenomen. Naar de motieven –het drukken van de prijs– hoeven we niet te gissen, maar een feestbundel had een iets feestelijker aanzicht mogen hebben.