Postume uitgave van ds. Weststrate

Leviticus uiteengezet

Van 1983 tot 1993 gaf ds. J. C. Weststrate, predikant van de Gereformeerde Gemeenten, in een serie artikelen in ”De Saambinder” een verklaring van het boek Leviticus. Deze artikelen zijn inmiddels gebundeld. Niet zo lang na het sterven van de auteur (in 1998) verscheen een fraai uitgevoerd en fors boek: ”De Christus gepredikt”.

Het boek Leviticus kan onmogelijk gerangschikt worden onder de meest gelezen schriftgedeelten. De inhoud zal afgezien van enkele gedeelten, zoals het zestiende hoofdstuk over de Grote Verzoendag, vrij onbekend zijn. Al lezend in deze verklaring kom je dan ook temeer en opnieuw tot de conclusie dat wij in het algemeen maar een dunne Bijbel hebben. Hoeveel schatten uit de Schrift blijven onaangeroerd liggen, ook in de prediking van het Woord? Dat kan toch niet anders dan tot schade zijn! Wanneer dan ook een uitleg wordt gegeven van een onbekend bijbelboek, is dat een loffelijk iets. Zo'n schriftgedeelte blijkt verrassend veel onderwijs in zich te bergen en het is goed wanneer in een verklaring dit onderwijs onder de aandacht gebracht wordt.

Dit geldt temeer wanneer we bedenken dat het boek Leviticus van grote betekenis is. De offerdienst van Israël kan niet verstaan worden zonder dit boek. De Heere wil ons in dit gedeelte van Zijn Woord zo veel leren over het gewicht en de ernst, maar ook over de verzoening en de wegneming van de zonde. Dat laatste brengt bij de grote Hogepriester.

Centraal
Terecht geeft dan ook de titel van deze verklaring aan dat Christus hier wordt gepredikt. De schrijver ziet heel nadrukkelijk Christus en Zijn werk, de Hogepriester en Zijn offer als de centrale gedachte van het boek Leviticus. Dat blijkt uit de titel die hij aanvankelijk in gedachten had: ”Het ene offer van Jezus Christus, Die ons geworden is wijsheid van God en rechtvaardigheid en heiligmaking en verlossing”. Het komt verder ook onmiskenbaar naar voren in de inhoud van het boek. De titel, die blijkens het ”Ten Geleide” in overleg tussen uitgever en auteur ten slotte gekozen is, ”De Christus gepredikt”, is dan ook in overeenstemming met het geschrevene.

De lijnen naar Christus en Zijn werk worden voortdurend getrokken. Soms gebeurt dit zo direct, worden die lijnen zo kort getrokken, dat de vraag kan rijzen of hier en daar niet iets over het hoofd gezien wordt van de concrete, historische betekenis. Het zal waar zijn dat de Heere in Leviticus Zijn Evangelie openbaart en dat de offers een heenwijzing zijn naar Christus, dat neemt intussen niet weg dat naast deze hoofdlijn toch ook nog andere sporen zichtbaar worden.

Wie een recensie schrijft van een verklaring van een bijbelboek, kan altijd wel teksten noemen waarvan een wat andere uitleg te verdedigen valt. Ook kan soms een vraagteken gezet worden bij een bepaalde keuze die gemaakt wordt en die niet duidelijk onderbouwd is. Liever dan deze weg te bewandelen, wil ik wijzen op ”De Christus gepredikt” als een meditatieve verklaring, die goede diensten wil en kan bewijzen bij het onderzoek van een onbekend bijbelgedeelte en die vooral wil wijzen op hét Offerlam.