Is de bijbelcode echt?

Vorig jaar verscheen het boek ”De Bijbelcode” van Michael Drosnin, dat door mij in deze krant werd besproken. Nu verscheen bij dezelfde uitgever een soort vervolg op dit boek, dat hetzelfde onderwerp meer afstandelijk behandelt: ”De hemelse computer”.

De titel van dit boek roept direct vragen op bij recensent en lezer. De hemelse computer? Een computer in de hemel of een computer die een hemels karakter draagt? Wat bedoelt de schrijver? Als we verder komen in dit boek, wordt het langzamerhand duidelijk: de auteur, Jeffrey Satinover, heeft kennisgenomen van de bijbelse code, die enkele jaren geleden ontdekt werd. Door combinaties van Hebreeuwse letters op een bepaalde afstand van elkaar zouden in het boek Genesis allerlei wetenswaardigheden te vinden zijn. Zo werd via de code ontdekt dat de Golfoorlog nauwkeurig voorspeld was en dat premier Rabbin vermoord zou worden. De Israëlische wiskundige kraakte deze code met geavanceerde computerprogrammatuur. Zo ontgrendelde hij het tijdslot en werden wereldschokkende voorspellingen ontbloot, aldus de achterflap van dit boek.

Het boek van Drosnin werd een internationale bestseller. Nu wordt in dit nieuwe boek door Satinover, die wordt aangediend als een geleerde in wetenschap en religie, de geheime bijbelcode uitvoerig geanalyseerd. Hij laat zien hoe men tot de ontdekking van deze code gekomen is en wat de sterke, maar ook de zwakke zijde van deze code is, en vooral van de methode die is toegepast om die code te ontdekken.

Betrouwbaar
Verdedigt de auteur de code en steunt hij de kraker (uitvinder) van de code? In feite wordt deze vraag niet met ja en niet met neen beantwoord. Dat is het aantrekkelijke en tegelijk het disputabele van dit uitvoerige boek, nog dikker dan het eerstgenoemde. Het is een verbluffend boek. Al lezende kom ik tot de conclusie dat je verstand moet hebben van wis- en natuurkunde, cryptologie en kwantummechanica om de redenering van de schrijver te kunnen volgen en begrijpen.

Verbluffend noem ik dit boek ook omdat de auteur thuis is in de geschiedenis van het Jodendom en ons informeert over de geleerdheid en vroomheid van vele rabbijnen uit vroeger eeuwen wier namen mij althans volslagen onbekend waren, maar die een diep respect hadden voor de heiligheid van de Thora. De schrijver zegt niet dat de bijbelcode betrouwbaar is, maar ook kraakt hij de code niet af, zoals vele critici, die hij eerlijk vermeldt, dat wel hebben gedaan. „Hoewel alle mogelijke uitkomsten in de bijbelcode mogen zijn verwerkt, kunnen we nooit weten wat ze zijn. We kunnen ze alleen ontdekken als het feit zich heeft voorgedaan.”(blz. 248).

Belang
Is dit een belangrijk boek? Wie veel omgaat met computers, zal het een interessant boek vinden, want zonder computers zou de bijbelcode nooit ontdekt zijn. Met andere wetenschappers werpt hij de vraag op: Waarom bouwen we geen kwantumcomputer? wat dat dan ook wezen mag.

De schrijver pleit voor een goed zakelijk verbond tussen wetenschap en religie (Voetius zal hij niet gekend hebben, die immers ook wetenschap en vroomheid met elkaar verbond), want dat is het enige tegenwicht tegen de menselijke neiging om van religieuze inzichten (de bijbelcode) absolute dogma's te maken.

„De bijbelcode kondigt het begin aan van een tijdperk van een gecombineerde wetenschappelijke en spirituele zoektocht, zoals niet meer vertoond sinds de grote zeereizen, die de mondiale maatschappij van de moderne wereld inluidden.”(blz. 256).

Het boek is van beperkt belang om te weten hoe vele geleerde Joden tegen de Thora aankijken. „De code kan niet gebruikt worden om het geloof in Jezus de Messias te bekrachtigen.”(blz. 257).

Een intrigerend boek. De weg der zaligheid behoeft gelukkig niet gedecodeerd te worden, maar is helder en klaar.