Recensie door Els Brussé-Dekker - 31 december 1998

Twijfelaars

Mensen met levensvragen. De gereformeerde dominee Jo komt er in “Twijfelaars in de wijngaard” heel veel tegen. Zelf heeft hij last van onzekerheid over zijn eigen optreden tegenover zijn gemeenteleden en, dichter bij huis, tegenover zijn vrouw Suus.

Jo, over wie Johan van Dorsten al meer boeken heeft geschreven, doet zijn best om mensen die twijfelen aan hun geloof de weg naar God te wijzen. Tegen een man die denkt dat hij spoedig zal sterven en die zich realiseert dat het er nu op aankomt of hij een kind van God is, zegt Jo: „U moet zich gewoon overgeven aan de Heer. God bestaat en Hij biedt ieder mens het eeuwige leven aan. U behoeft alleen maar ja te zeggen”. „Hoe kom ik aan het geloof om ja tegen God te zeggen uit de grond van mijn hart?” vraagt de man zich daarop af. Jo probeert het verder: „God heeft dat voorzien. Niemand kan zeggen: Hier ben ik Heer, laat me binnen. Ieder mens heeft zonde in zijn hart. Ieder mens twijfelt wel eens, maar dan moet je vragen om Gods Geest. En als u voor God moet verschijnen, ook al staat de duivel naast u om u te beschuldigen en u doet een beroep op Jezus Christus, dan ontvangt Hij u als Zijn kind”.

Het is een manier van spreken over God zoals je die in de reformatorische kerken niet zult horen. Ook het beleggen van een alternatieve kerkdienst waarin dominee Jo zijn preek houdt nadat een spreker een halfuur over drugsgebruik aan het woord is geweest, het voorkomen van vrouwelijke ouderlingen en de wens van Jo's dochter om predikante te worden, zijn zaken die voor een aantal mensen ver van hun eigen belevingswereld af zullen staan.

”Twijfelaars in de wijngaard” is een integer geschreven boek over mensen met werkelijke geloofs- en levensproblemen, maar het zal, denk ik, alleen met instemming worden gelezen door mensen die zich herkennen in het kerkelijk milieu waarin dominee Jo zich beweegt.