Recensie door Jeannette Donkersteeg - 16 december 1998

Bemoediging

Marinus van den Berg doet in “Lied van verlangen” een oprechte poging om mensen die de 'feestdagen' zwaar vallen, te bemoedigen.

De auteur heeft open oren en ogen. Hij hoort en ziet vooral de eenzamen, de rouwdragenden, de gewonden. Zijn groot invoelingsvermogen blijkt uit elk van de korte verhalen, gedichten en gebeden: „(...) Aanvaard onze angst, / onze angst niet bemind / en niet aanvaard te worden;/ onze angst om vergeten / en verworpen te worden. / U roepen wij aan, / tegen onze angst in (...)”.

Horizontaal
De verpleeghuispastor zegt mooie dingen over licht en warmte. Toch kreeg ik al lezende het beklemmende gevoel dat de troost alleen het horizontale betreft. „God komt dichterbij in mensen die elkaar opzoeken”, is het enige uitgangspunt van Van den Berg. Daarom weet ik niet precies wat mensen die in mensen teleurgesteld zijn of worden, met dit boekje moeten.

Dat de Heere Jezus afdaalde om mensen met God te verzoenen, komt niet aan de orde. De bundel wekt de indruk dat Kerst een vrijblijvend feit is. Dat het Kind in de kribbe de enige Naam draagt waardoor mensen zalig moeten worden, klinkt hierin spijtig genoeg niet door.