Recensie door drs. E. F. Vergunst - 9 september 1998

Eindtijdsignalen staan in relatie met teken van vijgenboom

Israëls geheim: wonder van gemeente

Zolang de verborgenheid van Israël nog niet geheel onthuld is, zal er steeds weer reden zijn om ons vanuit de Schrift op dit geheimenis te bezinnen. Niet allereerst omdat de actuele situatie van Israël ons daartoe noopt –hoezeer daarin ook veelal een gerede aanleiding te vinden is om de Schrift te bevragen!– maar omdat Gods Woord een schat van troostrijke beloften bevat, die wij niet dan met grote geestelijke schade voor onszelf en voor de gemeente kunnen negeren.

Hoe meer wij die “schat van het Woord” in zijn totaliteit aanspreken en benutten, des te rijker en heilzamer gaat de Schrift voor ons open. Niet het minst ook daarin, dat wij meer zicht ontvangen op de onnaspeurlijke wegen die God gaat met Israël en de volken. Want waar licht is, is ook zicht.

Zeker in onze tijd, die zwanger is van de tekenen van Jezus' wederkomst, is dat zicht op Israël broodnodig. Want dat geheim van Israël is tegelijk het wonder van de gemeente. Wie derhalve in zijn geloofsreflectie aan Israël voorbijgaat of het, hoogmoedig, “vervangt”, raakt het geheim van de gemeente kwijt. Wie de wortel verliest, verliest immers ook de vrucht.

Als wij in Israël een voettocht houden om land en volk te verkennen, is een goede en betrouwbare gids noodzakelijk. Dat is eveneens het geval als wij in de Schrift een zoektocht maken om het geheim van dit land en volk op te sporen. Dan hebben wij een gids nodig, die in Gods Woord de weg weet. Een gids, die echter ook bekwaam is om anderen die weg te wijzen en hen op die bijbelse weg mee te nemen en er niet van af te wijken.

Naar het hart
In dit opzicht wijs ik graag en met klem op het ter gelegenheid van het huidige “jubeljaar” van de staat Israël recent verschenen boek: “Israël op weg naar zijn rust”, geschreven door ds. W. J. J. Glashouwer. Wie de schrijver kent, weet in hem niet alleen een bijbels bevlogen, maar ook een terzake kundige gids te hebben om ons Israël „door de ogen van God te doen zien” en voor ons het diepe mysterie van Gods eerstgeboren Zoon uit de Schrift op te diepen. Het gaat er immers niet om hoe de wereld of de Verenigde Naties Israël bezien, het gaat erom hoe God Zijn volk ziet. Dat kan alleen door, zoals de schrijver het zelf onder woorden brengt, te luisteren naar Gods Woord en het gelovig na te spreken! Dat is dan ook de kracht van dit boek: hier komt het Woord aan het woord. In al zijn rijkdom, ernst en troost. Verrassend vaak, soms ook corrigerend, maar altijd boeiend, meeslepend.

De auteur heeft de gave om op rustige en evenwichtige wijze zijn stof te behandelen, maar weet tegelijk ons op zijn tocht door de Schrift mee te nemen. Hij schrijft niet slechts “to the point”, maar meer nog naar het hart. Het boekje straalt dan ook een betrokkenheid op Israël uit die niet opkomt uit een verwerpelijk filosemitisme, maar die gegrond is in de onopgeefbare, verkiezende liefde van God tot Israël. Daarin ligt het bestaan en het voortbestaan van Israël –door vele doden heen!– gewaarborgd. Daarin ligt zijn begin en daarin ligt ook zijn toekomst. In dit opzicht is de titel van het boek duidelijk: Israël op weg naar zijn rust! Dat vertolkt enerzijds de onrust van Israël in deze wereld, anderzijds de toekomstige rust in Gods wereld. Door de eeuwenlange –veelal dramatische en gruwzame– onrust heen is Israël op weg naar de sabbatsrust, die er ook voor dit volk van God blijft. Niet als resultaat van eigen inspanning en prestatie, maar als vrucht van Gods onwankelbaar en eeuwig verbond met Zijn volk. Als vrucht van het liefdeswerk van Jezus, de meerdere Jozua, die Zijn volk in Kanaän brengt: het land van de eeuwige rust.

Uitbottende vijgenboom
De tekenen daarvan worden in onze tijd steeds duidelijker zichtbaar. Niet alleen in het “teken van Israël” zelf, maar evenzeer in vele andere door Christus voorzegde tekenen van de eindtijd, waarbij met name de bijkans gerealiseerde wereldwijde verkondiging van het Evangelie genoemd moet worden tot een getuigenis voor alle volken. En staan al deze signalen van de eindtijd niet in relatie met het teken van de uitbottende vijgenboom, die de nadering van de zomer aankondigt? Dat vind ik ook het bijzondere van dit boek: het geheel staat in een heilshistorisch en eschatologisch kader. Dat geeft er een diepte en gewicht aan, die als vanzelf tot bezinning roepen. En als de kerk één ding vandaag nodig heeft, dan is het deze bezinning, tot haar eigen welzijn, tot haar genezing!

Natuurlijk blijven er ook vragen over. Bij het lezen heb ik vele uitroeptekens gezet, maar hier en daar ook een vraagteken. Dat komt echter niet in mindering op mijn waardering, het stimuleert juist tot meedenken en onderzoek. Juist zo zal, naar de schrijver hoopt en bidt, de bezinning op Israël bevorderd worden.

Bij een, hopelijk, volgende druk zou het mijns inziens wenselijk zijn de geciteerde bijbelteksten niet achter elkaar aan het einde van elk hoofdstuk te vermelden, maar gewoon onder aan de bladzijde. Dat bevordert het naslaan uit de Schrift. Hetzelfde stel ik voor ten aanzien van wat de schrijver veelal tussen haakjes in de tekst invoegt. Tegelijk zouden dan ook enkele doublures vermeden en verschillende taal- en drukfouten gecorrigeerd kunnen worden.

Het zal duidelijk zijn, dat ik dit boek van heler harte aanbeveel. Met name wil ik het onder de aandacht brengen van de dienaren van het Woord. Zijn zij niet allereerst geroepen het geheimenis van Israël na te speuren om het de gemeente te verkondigen? Het zal hun en hun gemeenten geestelijke winst opleveren.