De vurige wagen van Love

„Wanneer je het schavot bestijgt, bedenk dan, zoals je tegen me zei, dat het slechts de vurige wagen is die je zal dragen naar het huis van je Vader. En als je je dierbare hoofd neerlegt om de slag van je Vader te ontvangen, herinner je dan, wat je tegen me zei dat, al wordt je hoofd van je lichaam gescheiden, je ziel toch in een ogenblik verenigt zal zijn met je Hoofd, de Heere Jezus, in de hemel.”

Het is een aangrijpend fragment uit de laatste brieven die Mary Love schreef aan Christopher Love, haar man. Het is op de avond voor zijn onthoofding. Love was van hoogverraad beschuldigd en vervolgens ter dood veroordeeld. En dus verliet de 33-jarige puriteinse predikant uit Londen op 22 augustus 1651 zijn gevangeniskamer in de Tower. Hij had zijn Bijbel in de hand. Bij het geheel in het zwart gedrapeerde schavot aangekomen, overzag hij de immense schare van nieuwsgierigen, nam tweemaal zijn hoed af voor zijn publiek en zei: „Ik word op deze dag gemaakt tot een schouwspel voor God, engelen en mensen.”

Het leven van Christopher Love wordt beschreven in het vorige maand verschenen boek ”Christopher Love; een puritein op weg naar het schavot”. De auteur, S. Houtekamer, bedt het korte maar veelbewogen leven van deze Londense predikant in in overzichtelijke brokstukken van de Engelse kerkhistorie uit de zeventiende eeuw. Het was een bijzonder complexe tijd. Er woedden bloedige burgeroorlogen, maar wie vocht nu tegen wie? En waarom werd er gevochten?

Feiten
Houtekamer doet de historie nauwkeurig en met grote objectiviteit uit de doeken. De feiten spreken hier voor zich. Romantiek is bij geschiedschrijving uit den boze, maar daartoe laat de auteur zich niet verleiden. Helder beschrijft hij de historische situatie die uiteindelijk leidde tot Loves terechtstelling.

Op het schavot legde Love zelf nog eens uit waarom hij sterven moest. Hij had een eed van trouw afgelegd op het Plechtige Verbond (”The solemn League and Covenant”) dat Engeland in 1643 gesloten had met Schotland en met God. Aan die eed van trouw, aan dat verbond, wenste hij zich te houden, ook al trok Oliver Cromwell ten oorlog tegen de Schotten. Vele predikanten had Love aan zijn zij, maar weinigen spraken zich zo duidelijk uit als hij. Hij voelde zich te zeer betrokken bij de ontwikkelingen van kerk en staat dan dat hij zijn uitgesproken meningen voor zichzelf kon houden. De veelbelovende, puriteinse prediker heeft zijn vaste koers met de dood moeten bekopen.

Of Love werkelijk een verrader was, een opstandeling en een rebel, waarvoor hij werd uitgemaakt? Houtekamer levert in dit boek het antwoord. „Allen die bekend zijn met de werken van Love, zullen niet twijfelen aan de godsvrucht van deze prediker. Zijn leven draagt het kenmerk van een nauw leven met God.”

Berg Sion
Uit Loves laatste woorden, op het schavot gericht tot zijn publiek: „Ik hoef slechts te gaan liggen op het blok en dan zal ik een troon bestijgen. Ik vaar vandaag naar de oceaan der eeuwigheid, over een woelige zee, naar mijn haven van rust, door een Rode Zee, naar het Beloofde Land. (..) Ik verwissel een preekstoel voor een schavot en een schavot voor een troon. Ik zou er nog een derde ruil aan toe kunnen voegen: ik verwissel deze talrijke menigte, die hier aanwezig is op Tower Hill, voor het ontelbare gezelschap van engelen op de heilige berg Sion.”

Dit boek verdient grote aftrek. Mocht het eens komen tot een tweede druk, dan zou de foutieve verwijzing in de index naar Christopher Wren kunnen worden hersteld: bladzijde 139 moet bladzijde 43 zijn.