Gereformeerd of evangelisch

„In deze tijd groeit in Nederland de zogenaamde evangelische beweging. De invloed van deze beweging gaat aan de gereformeerde gezindte niet voorbij. Hoe moeten wij die waarderen?” Met deze vraag begint ds. P. de Vries zijn boekje ”Gereformeerd of evangelisch?” De schrijver komt bepaald niet naar voren als een vriend van de Evangelische Omroep, maar tegelijk wil hij zichzelf en zijn lezers een spiegel voorhouden.

De evangelischen leggen veel nadruk op bijbelstudie, gebed, zending en evangelisatie. Vaak (niet altijd) is men eenvoudig in de levensstijl en erg betrokken op elkaar. Daar schort het onder ons nogal eens aan. Moeten we daarom het gereformeerde kind met ons troebele badwater weggooien? Nee, zegt ds. De Vries. Juist vanuit een hartelijke liefde tot de gereformeerde religie dienen wij onze evangelische naaste met zachtmoedigheid te onderwijzen en te winnen.

Het evangelische christendom is sterk ondogmatisch. Je mag zo nodig aan het christelijk geloof twijfelen, maar niet aan je eigen christen-zijn. Dat een mens zichzelf bedriegen kan hoor je niet of nauwelijks. Men is vaak activistisch. „What would Jesus do?” (Wat zou Jezus gedaan hebben?) is voor velen een belangrijker vraag dan „What Jesus has done?” (Wat Jezus gedaan heeft, tot verzoening van zondaren).

Romeinen 7
Desondanks heeft Gods wet maar weinig betekenis. De liefde tot God en de liefde tot Zijn geboden worden uit elkaar getrokken. Zo kun je zelfs als christen naar de film. Een christen is immers vrij van de wet en mag een overwinningsleven leiden? De klacht van Paulus in Romeinen 7 is de klacht van een ongelovige of een zwakgelovige (betoogt iemand als dr. Ouweneel). Uitgangspunt is niet Gods keuze, maar onze keuze. Daarom staat ook niet de kerk centraal, maar het individu. „In evangelische kringen pleegt het te draaien om de groep van gelijkgezinden, mensen die bij elkaar komen omdat zij van elkaar geloven dat zij kinderen van God zijn. Aan kringen en kleine groepen wordt een uitzonderlijke betekenis toegekend.”

Ds. De Vries is overtuigd van de rijkdom van de gereformeerde religie. Hoe kan het evangelisch gedachtegoed dan toch zo'n ingang vinden in de gereformeerde gezindte? Eerlijk gaat hij in op deze vraag. De diepste oorzaak kan wel eens zijn dat wij zelf de kracht van de gereformeerde religie niet (meer) kennen. We zijn aangetast door materialisme, wereldgelijkvormigheid en dode rechtzinnigheid. De hand moet daarom in eigen boezem. „Uiteindelijk is niets zo aangrijpend als een mens die de ware leer belijdt, tot een ware kerk behoort, maar toch geen waar christen is.” „Wat onze jonge mensen nodig hebben, is dat zij in hun omgeving leesbare brieven van Christus zien, in wie de kracht en de troost van de gereformeerde religie vlees en bloed geworden zijn.”

Bezinning
Dat waren twee citaten die genoeg stof geven tot bezinning en verootmoediging. Ds. De Vries heeft een helder boekje geschreven. Ook al zouden we persoonlijk soms een ander accent gelegd hebben, de boodschap is duidelijk. Laten we ons heil niet zoeken bij het evangelisch christendom. De goede wijn van de gereformeerde religie zou erdoor verwateren. Maar laten we onszelf evenzeer onderzoeken of we die wijn met onze ziel hebben geproefd. Dan zullen we die van harte aanbevelen. Ook aan evangelischen.