Recensie door M. H. Karels-Meeuse 1 december 1999
Een orgelconcert voor
blinden in Nepal
Lees je graag over ondeugende jongens die een modderbad nemen of hou je meer van aardige vriendinnen die een zusje troosten? Heb je wel eens een tochtje met een arrenslee gemaakt of een stel boeven met een verrekijker bespioneerd? Nieuwe kinderboeken te kust en te keur dit najaar, ook bij de christelijke uitgevers.
Dirk moest voor het eerst naar school. Hij had pas zijn zesde verjaardag gevierd. Wat zag hij ertegen op. Naar school, voor het eerst. Hij wist niet wat hem te wachten stond. Zijn broers en zus hadden hem al heel wat verteld. Enge verhalen over strengen meesters en jufs. Zou het zo erg zijn of plaagden ze hem maar wat?
Zo begint Dirk Kuikentje. Het is al gauw duidelijk dat dit verhaal in de tijd rond de Tweede Wereldoorlog speelt. Dirk maakt allerlei spannende dingen mee. Ook is hij zelf vaak ondeugend. Als hij krielkipeieren met succes door een ekster laat uitbroeden, krijgt hij de bijnaam Dirk Kuikentje. Voor wie van verhalen over vroeger houdt, is het best een aardig boek, al staan de belevenissen los van elkaar beschreven zonder climax of plot. Misschien zijn het verzamelde herinneringen van de schrijver?
Maaike en Marijke
Van de inmiddels bekende serie over Maaike en Marijke is het negentiende deeltje verschenen. De twee vriendinnen zijn nog steeds onafscheidelijk. Kleine zus Elsje is erg verdrietig als ze hoort dat haar lieve juf Timmerman afscheid zal nemen. Maaike en Marijke verzinnen iets om haar te troosten. Dit verhaal ademt dezelfde sfeer als de vorige boekjes: eenvoudige, herkenbare gebeurtenissen met daarbij een positief christelijke strekking.
Blind
Annebrien lijdt al vanaf haar geboorte aan een oogziekte waardoor ze steeds minder zal gaan zien. Haar moeder probeert haar zo zelfstandig mogelijk op te voeden, wat aardig lukt. Annebrien heeft een opgewekt karakter. Al is deze zorg over het blind zijn er voortdurend, er zijn ook veel fijne dingen. Ze krijgt een pony en bovendien wordt de piano ingeruild voor een orgel. Zo zelfstandig mogelijk gaat ze haar weg, in tegenstelling tot haar vriendin Sietske, die jaloers is en onzelfstandig. Als de blindheid verergert, zegt Annebrien dat het Licht ook voor haar op aarde is gekomen. De volwassenen zwijgen ontroerd als ze dit horen. Het verhaal eindigt met een orgelconcert ten bate van een blindenschool in Nepal. En wie mag er meedoen als organiste? Annebrien!
Het is een positief idee van C. M. de Putter-Dekker om een verhaal over een gehandicapt meisje te schrijven. De titel Een pony is haar vriend spreekt aan, maar dekt de inhoud niet. Het gaat slechts een bladzijde of zeven over de pony Tamara. Wat de stijl betreft, kom je het woordje dan nogal vaak tegen. Reeds eerder verscheen een boekje over Annebrien met de titel: Je bent niet alleen.
Avonturen in de duinen
Drie Surinaamse kinderen en twee Hollandse vriendinnen beleven in Avonturen in de duinen samen spannende avonturen bij omi Rachel in Egmond aan Zee.
Omi Rachel is een wijze vrouw. Het is erg gezellig bij haar. Ze bakt niet alleen pasteitjes, maar vertelt ook uit haar leven en leert de kinderen teksten uit de Bijbel. In de toepassing daarvan spreekt ze erg royaal (pag. 8). Met de verrekijker van opa ontdekken de kinderen iets bijzonders op het strand. Is dat wel zuivere koffie?
De tekst op de achterflap van dit boekje van Patricia Schipper is veelbelovend. Het verhaal is spannend met aardige motieven. De schrijfstijl is vlot. Jammer dat we zo vlug door het boekje heen zijn. Sommige belevenissen zouden best wat meer uitgewerkt kunnen worden. Achtenveertig pagina's (waarvan twee blanco) is aan de magere kant voor zo veel vertelstof. Wel hangt er op deze manier een vriendelijk prijskaartje aan.
|