Boekrecensie

Titel: Kiki gaat naar school
Auteur: Amy Hest en Jill Barton

Uitgeverij: Lemniscaat
Rotterdam 1999
ISBN 90 5673 198 3
Pagina's: 26

Recensie door Marianne Witvliet - 6 oktober 1999

Verhalen over het eendje Kiki

Hoewel de meeste boekhandels goed gesorteerd zijn in prentenboeken, moet je lang zoeken wil je er eentje vinden waarin zowel tekst als tekeningen perfect op elkaar en vooral op het kind zijn afgestemd. De prentenboeken van Amy Hest en Jill Barton zijn een prachtig voorbeeld van hoe het moet. De auteur en de illustrator hebben alle mogelijkheden van het prentenboek optima forma uitgebuit.

Dat deden ze al in eerdere verhalen over het eendje Kiki in ”Eendje in de regen”, ”Eendje wil geen bril” en ”Een zusje voor Kiki”. Jill Barton illustreerde ook ”Kleine Mo” (Lemniscaat 1993) en liet zien dat ze tekenen kon.

In ”Kiki gaat naar school” zit vertedering, warmte, humor, verdriet en ernst. Bovendien kunnen kinderen in de tekeningen ook nog eens ontdekken wat er buiten het verhaal om gebeurt. Opvallend is de hartverwarmende rol van opa, die met het geduld dat opa's eigen is, naar Kiki luistert en haar over alle drempels heen helpt. Kiki's eerste schooldag verloopt zoals dat bij de meeste kindertjes het geval is. Ze wil niets eten, en als mama zegt: „Zusje is nog te klein om naar school te gaan, maar jij bent al een grote meid. Fijn hè?”, zegt Kiki: „Nee.”

Strenge juf
In haar nieuwe schooltas zit haar lievelingsboek, een geel potloodje, een tekenblok en een boterham met jam. Ze mag haar nieuwe schoenen aan en haar nieuwe vest. „Dag huis”, zegt Kiki en hoe dichter ze bij de school komt, hoe langzamer ze gaat lopen. Natuurlijk gaat ook het riempje van haar nieuwe schoen los. Daar zit opa bij school. „Ben je bang?”, vraagt hij. „Ja”, zegt Kiki.

„Waar ben je dan bang voor Kiki?”, vraagt hij. Kiki is natuurlijk bang dat de juf streng is en dat ze niet mag praten en zingen en nog geen vriendjes heeft. Daar komt de juf aan. Juf Blom. „Bent u erg streng?”, vraagt opa. „Nee, hoor”, zegt de juf. „Mogen de kinderen wel eens praten?”, vraagt opa. „Natuurlijk”, zegt de juf. „En zingen?”, vraagt opa. „Dat doen we elke dag”, zegt de juf. „Wat vindt u van gele potloden?”, vraagt opa. „Dat zijn de allermooiste”, zegt de juf. „Houdt u van boterhammen met jam?” „Heerlijk!” roept juf Blom.

Kiki huppelt de school binnen op haar nieuwe schoolschoenen en haar blauwe schooltas dansend op haar rug. En ze heeft zelfs al een vriendje.