Boekrecensie

Titel: Blauwe ogen
Auteur: J. J. Frinsel

Uitgeverij: Den Hertog
Houten, 1999
ISBN 90 33113 79 1
Pagina's: 131
Prijs: ƒ 15,75

Recensie door M. H. Karels-Meeuse - 6 oktober 1999

Vader en zoon, recht door zee

In het boek ”Blauwe ogen” raakt de vader van Huib Klaver zonder werk. Hij gaat echter niet bij de pakken neerzitten maar neemt een tijdelijke baan als glazenwasser. Zijn vrouw vindt dat maar matig. Huib kan de houding van zijn vader wel waarderen. Vader wordt niet alleen een handige glazenwasser, maar hij spreekt ook zijn medemens over wezenlijke levensvragen aan. Vader en zoon lijken op elkaar. Ze zijn recht door zee en dat neemt niet iedereen hen in dank af.

Menno, de krantenjongen, wordt lastig gevallen door een stel jongens. Eén van hen is Johnny, de zoon van een kastelein, een vaste klant van vader. Vader spreekt de kastelein aan en Huib neemt het voor Menno op. Het resultaat is dat beiden een blauw oog oplopen. Haatgevoelens zijn vader en zoon niet vreemd, maar tijdens het bijbellezen aan tafel legt Romeinen 12 veel beslag. Vaders houding dwingt respect af en ten slotte mag er vriendschap ontstaan.

Humoristische dialogen
In dit door J. J. Frinsel geschreven positieve verhaal, waarvan eerder een verkorte versie op cd verscheen, staan de relaties van vader tot zoon en van mens tot mens centraal. Dat geeft het boek een waardevolle dimensie, ook voor ouderen. In scherpe, schijnbaar nonchalante en ook humoristische dialogen leren we de hoofdpersonen goed kennen. Het christelijke element is niet opgelegd, maar loopt als een gouden draad door het verhaal, dat verdeeld is in 28 korte hoofdstukjes.