Geen visserman

Wouter mag met Hendrik mee naar het vissersdorp Urk om peren en duiven weg te brengen. Wat is er veel te zien op Urk! Wouter vindt er meteen al een vriendje: Pieter. Maar wat praat Pieter raar. Over bèbe en bessien en een kuppien poeiermelk. Ook gaan ze op een echte kotter kijken. Maar Wouter zegt na een dag vol avonturen: Ik word toch geen visserman!

De jonge lezers kunnen opnieuw genieten van de belevenissen van Wouter, vooral de kinderen op Urk. Ook dit boekje werd geïllustreerd met aardige tekeningen van de broer van de schrijfster, Herman A. van Duinen.

Dit is het zesde deeltje over het jongetje Wouter en –het kan niet zonder weemoed gezegd worden– ook het laatste.

Een dag nadat het manuscript bij de uitgever kwam, is Sj. van Duinen plotseling overleden. Moeilijk in woorden uit te drukken hoe veel zij in alle eenvoud voor duizenden kinderen heeft mogen betekenen en nog mag betekenen. De indrukken in kinderharten zijn te sterk om zomaar te vervluchtigen.