Lieve dieren in een kerkje

Rindert Kromhout zei ooit in een interview dat kinderboeken aan literaire criteria moeten voldoen. Concreet noemt hij dan dat taalgebruik, opbouw en uitwerking correct dienen te zijn. Beantwoordt de schrijver zelf aan deze doelen? Absoluut. ”Vreemde vrienden” zit uitstekend in elkaar, maar kan niet aanbevolen worden!

Hoofdpersoon is Lolo het varken. Samen met een kip, een konijn, een fazant en nog wat dieren woont hij in een villa. Mijmerend over vroeger, toen hij samen met zijn vrienden door het land trok, komt Lolo de pad Fratello tegen. Deze geeft hem de raad nieuwe vrienden te zoeken. De pad neemt Lolo dan mee naar een klein kerkje, waar hij allemaal lieve, hartelijke dieren ontmoet. Grote weldoener van al deze dieren, zo hoort Lolo, is de Heerlijke Heer. „Hij woont in ons hart”, vertelt Fratello, „en maakt ons heel gelukkig.” Regelmatig mag een bewoner uit het kerkje naar de Heerlijke Heer toe om geschenken te brengen en zijn voeten te kussen. Het wordt Lolo niet duidelijk welk dier aanbeden wordt, want niemand van de bezoekers mag de Heerlijke Heer, die in een grot onder het kerkje woont, aankijken.

Lolo voelt zich enorm thuis in het kerkje. Op verzoek van Fratello slooft hij zich uit in het maken van grote hoeveelheden heerlijk voedsel. Al zijn geld verdwijnt ook „in de kerk”. Eenmaal toegetreden tot dit vreemde „kerkgenootschap” moeten de dieren al hun spullen uit het verleden verbranden. Lolo krijgt zelfs een nieuwe naam.

Eindelijk breekt de dag aan dat ook Lolo een bezoek mag brengen aan de Heerlijke Heer. Dan komt hij ook achter de enorme misstanden die zich in het kerkje afspelen.

Hopelijk begrijpt ieder uit het bovenstaande al dat dit verhaal meer is dan zo maar een sprookje. Het is een boek vol dubbelzinnigheden, waarin de Heerlijke Heer en de kerk een naam en een plaats zijn die niet per ongeluk zijn gekozen. Jammer dat een boek met deze literaire kwaliteiten niet kan worden aanbevolen!