Diender

Na inleidende hoofdstukken over toelating en opleiding neemt Dad de lezer mee op surveillance. De schrijver doet op een makkelijk leesbare, vertellende en vaak humoristische manier verslag van zijn belevenissen. Een hoofdstuk over de kleine crimineel Max is werkelijk schitterend. In een brief aan Dad schrijft deze: „Je mag niet stelen en dat wist ik, maar het kosten-/batenplaatje was qua verhouding risico-opbrengst weer echt de moeite waard. (...) Ik ontmoet hier (in het huis van bewaring, red.) al die bekenden van 25 jaar crimineel bezig zijn weer opnieuw. Het 'vakantieman-gezellig-hé-gevoel' komt weer boven.”

In een nawoord geeft Dad een soort evaluatie van zijn werk. Hij schrijft dat een politieagent nadrukkelijk geconfronteerd wordt met de waarom-vraag. „Dat in de laatste dagen van deze wereld, de ongerechtigheid zich zal vermenigvuldigen, de waarheid zal struikelen op straat en de liefde van veel mensen zal verkillen, wordt in de Bijbel duidelijk voorzegd. In de praktijk van alledag zien we deze dingen werkelijkheid worden in alle mogelijke levensverbanden. Daar wordt een mens niet vrolijker op. (...) Mijn werk stelt me niet zelden voor raadsels maar tegelijkertijd voor de zekerheid dat God dit leven leidt. Ik hoop dat ook u dat mag ervaren.”