| Boekrecensie |
| Titel: Gijsbrecht Auteur: Edward van de Vendel Uitgeverij: Querido Amsterdam, 1998 ISBN 90 214 8509 5 Pagina's: 122 Prijs: ƒ 29,90
Titel: Schrik van de zee
Titel: Rona de roversdochter
Titel: Michiel, de geschiedenis van een mug
Titel: Dubbele Lotje
|
|
Recensie door xx - 31 maart 1999
Van een plechtstatige Vondel naar een alledaagse Vendel
Van verhalenvaders kun je lerenTussen Vendel en Vondel is maar één letter verschil, maar tussen het klassieke drama ”Gijsbrecht van Aemstel” van Joost van den Vondel en de bewerking van Edward van de Vendel gaapt een kloof van vele, vele generaties. Vondels plechtstatigheid en breedvoerigheid tegenover een doelbewuste soms wat geforceerde alledaagsheid en bondigheid in Van de Vendels taalgebruik. „Gijsbrecht staat tussen de dikke stenen van de poort van Amsterdam, die, net als Gijsbert, stoer zijn, dapper, onverzettelijk. Gijsbrecht is de aanvoerder, de baas, de raadsman – ja, de vader van de stad.” Zo begint de nieuwe Gijsbrecht (van Aemstel) van Edward van de Vendel, een bewerking voor de hedendaage oudere jeugd van het door Joost van den Vondel geschreven klassieke drama (uit 1637, en niet uit 1673, zoals op de omslag staat). En zó deed Vondel het:
„Het hemelsche gerecht heeft zich ten lange leste
Vrije verzen Ik kan de neiging niet weerstaan twee fragmentjes naast elkaar te zetten en kies dat waarin Badeloch om een zwaard vraagt om met Gijsbrecht méé te vechten. „Badeloch: Bestelme slechts een zwaert, ik ben bereit te vechten, / Te sterven aan de zy van mijnen vromen man. Gijsbrecht: Gij hebt een vrouwenhart. Badeloch: Neem eens de proef daer van.” „Goed, zegt Badeloch. / Als er gevochten moet, dan doe ik mee. / Ze grijpt een degen van de muur / en zwaait hem heen en weer. / ...Pas op! roept Gijsbrecht. / „Leg die degen neer. Je bent een vrouw! / Ja nou?” zegt Badeloch.” Aartsengel Gabriël valt trouwens ook uit zijn rol, als Van de Vendel hem (na „Donder. Bliksem. Zonnestralen. Vuurwerk: sterretjes, oranje vlammen, flitsen, witte banen licht”) laat zeggen: „Dit wordt de laatste keer dat ik me ergens mee bemoei!!!” De Don-Quichot-achtige tekeningen van Hanneke van der Hoeven bepalen mede de sfeer van het boek.
De Ruyter Vlak bij hem in de buurt woont Mart, wiens vader verdronken is bij een poging om onder anderen diezelfde meneer Lodewijk van de verdrinkingsdood te redden. De moeder van Mart is sedertdien vuurtorenwachter en moet nu tweemaal per week een cursus in de grote stad volgen. Mart wordt gedurende die uren gedumpt bij de oude schoolmeester. Eerst is dit hevig tegen zijn zin, maar later groeit er een hechte vriendschap tussen het kind en de oude man. Meneer Lodewijk weet prachtig te vertellen, waardoor Mart zijn jonggestorven vader wat beter leert kennen, maar ook Michiel de Ruyter, eens „de schrik van de zee”. „Hoog boven in de vuurtoren schrijft Mart in zijn logboek: Zeven jaar geleden had ik een vader. Omdat hij dood is, zijn er alleen nog maar verhalen. Als ik alle verhalen ken, is zeven jaar niet veel meer... Van verhalenvaders kun je ook veel leren.” Uit dit mooie boek leer je veel over de zeevaart, vroeger en nu.
Nieuwe klassieken Uitgeverij Fontein legt zich toe op de heruitgave van andere oude jeugdboeken. In Fonteins Klassieke Jeugdboeken verscheen als deel 3 Henriëtte van Eyks ”Michiel, de geschiedenis van een mug” (1940) en als deel 4 ”Dubbele Lotje” van Erich Kästner (1949).
|
|
|