De lange weg van Safat

„Als vanzelf zocht Safat de rivier weer op. En daar, aan de oevers van de Eufraat, liet hij zijn tranen de vrije loop.” Safat, de hoofdpersoon uit ”De lange weg”, heeft het moeilijk. Hij worstelt met vragen omtrent het bestaan van de God van Israël. Safat heeft een lange weg te gaan van Jeruzalem naar Babel. Maar de weg terug naar Jahwe is nog veel langer en moeizamer.

”De lange weg” is een verhaal uit het oude Israël. Het speelt zich af ten tijde van de profeet Jeremia, de val van Jeruzalem en de wegvoering naar Babel. Hoofdpersoon is Safat, een gewone Hebreeuwse jongen. Hij woont in Jeruzalem, naast Hadassa, het meisje met wie hij later zal trouwen.

„Jeruzalem? Jeruzalem valt nooit!” Met deze pakkende opening is de toon gezet voor een spannend boek. Na de belegering van Jeruzalem door de wrede Nebukadnezar, volgt de inname van die stad. De strijd is vreselijk. Safat, dan pas 13 jaar oud, weet te ontsnappen aan de Chaldese soldaten. Zijn familie en buren worden als slaven weggevoerd, maar dat weet Safat dan nog niet.

Weerzien
Nadat hij een poosje bij zijn oom en tante in Bethlehem gelogeerd heeft, besluit Safat om op zoek te gaan naar zijn familie en, vooral, naar Hadassa. Zijn tocht wordt echter een heel moeilijke. Hij wordt beroofd en moet, om in leven te kunnen blijven, dienst nemen in het vijandelijke leger. Intussen gaat hij twijfelen aan het bestaan van God. Hij raakt diep onder de indruk van de afgoden van de Chaldeeën.

Na anderhalf jaar komt Safat eindelijk in Babylon aan. Het weerzien met zijn ouders loopt aanvankelijk op een teleurstelling uit. Dan gaat hij op zoek naar Hadassa. Hij vindt haar net op tijd, want een maand later zou ze gaan trouwen met een andere jongen. Samen met Hadassa vindt hij de weg terug naar de almachtige God, Die Zijn volk niet verlaten heeft, hoe het ook tegen Hem zondigde.

”De lange weg” is een boeiend verhaal. Vooral het laatste gedeelte vond ik aangrijpend, juist omdat het zo realistisch is. Safat en Hadassa sluiten zich nieuwsgierig bij een stoet mensen aan, met Nebukadnezar voorop. Dan blijkt echter dat er een ceremonie plaatsvindt waarbij iedereen moet knielen voor het gouden beeld. Wie dat niet doet, zal in de vurige oven geworpen worden. Dan volgt de bijbelse geschiedenis over Sadrach, Mesach, en Abed-Nego. Hadassa en Safat besluiten dat het te gevaarlijk is om niet te knielen. Als ze knielen, hoeven ze toch nog niet het beeld te aanbidden? Daar merkt immers niemand iets van...