Recensie door A. Tukker-Versluijs - 25 november 1998 Kinderboeken met
een origineel etiketDe nieuwe kinderboekjes van uitgeverij De Banier zien er vrolijk en eigentijds uit. Origineel is de eerste bladzijde: daarop staat een etiket getekend waarin het kind zijn naam kan schrijven, en wanneer en van wie het het boekje gekregen heeft. Op de achterkant van de boekjes prijkt een foto van de auteur. Jammer genoeg zijn de verhalen inhoudelijk nogal voorspelbaar. Om te beginnen een compliment voor de illustrator van de twee boekjes die in dit artikel het laatst besproken worden, Diny van de Lustgraaf. Wat een vrolijke, levendige platen! Ze zijn heel gezellig, maar absoluut niet kneuterig. Gewoon leuk! Mevrouw A. van den Born-Vlaanderen schreef “Bertje en Rieneke”, bedoeld voor kinderen van 6 tot en met 8 jaar. Ik denk dat zij met betrekking tot de doelgroep de goede toon weet te treffen. Bertje en Rieneke, de twee hoofdpersonen, beleven van alles en nog wat. Het boekje is niet een spannend verhaal, maar een voortkabbelende aaneenrijging van losse verhaaltjes. Rieneke krijgt een poesje en beleeft daar iets akeligs mee; Bertje beschuldigt Rieneke op school; de kinderen maken een sneeuwpop; Rieneke raakt haar mooie slee kwijt doordat Bertje iets zegt van het vloeken van grote jongens, enzovoorts. Het meest trof mij het stukje over Rieneke, die door Bertje van diefstal beschuldigd wordt. De kinderlogica die erachter zit, is heel begrijpelijk. Toch leren kinderen door dit verhaal dat ze niet zomaar iets moeten beweren zonder te weten of het echt waar is. Telkens als ik de naam “Bertje” las, dacht ik: Welk kind van een jaar of 7 heet er nog Bertje? Waarom niet gewoon Bert? Door alles wat er in het boek over Bertje geschreven staat, komt toch wel naar voren dat het een gevoelig kereltje is. Dat hoeft de naam niet te onderstrepen, lijkt me. Beer en Knabbel
De boekjes “Een beer op reis” en “Waar is Knabbel?” hebben een aantal dingen gemeen. In de eerste plaats de leuke omslag en illustraties. In de tweede plaats het onderwerp: beide boekjes gaan over iets wat kwijt is. Er wordt voor gebeden als het zoek is en gedankt als het terug is. “Het” betreft respectievelijk een speelgoedbeer en een konijn. Ook zijn allebei de boekjes kinderen vanaf 8 jaar bedoeld, maar mijns inziens zijn ze voor die leeftijdsgroep toch te kinderlijk. ”Een beer op reis” gaat over Janneke en haar beer Brom. Janneke verliest Brom als ze op weg is met de trein naar opa en oma om daar het kerstfeest te vieren. Wat is ze verdrietig. Papa zet een advertentie in de krant. Zal Brom nog boven water komen? Rieke en Henk zijn de hoofdpersonen in “Waar is Knabbel?” Het is een vrolijk boekje, waarin je merkt dat de auteur dicht bij de belevingswereld van jonge kinderen staat. Henk heeft gezien hoe je het konijnenhok open moet maken, en hij probeert dat ook eens te doen. Knabbel loopt weg. De kinderen vinden hem terug op een heel bijzondere plaats. Hinderlijk vind ik de manier waarop de auteur de lezers bij het verhaal betrekt. Regelmatig staan er opmerkingen in als: Wat denk jij...?”, Jullie raden het zeker al...?”, „Zo nu en dan horen we het kraken van de takken” en „Vind jij het ook fijn dat het konijn weer terug is...?” Bovendien staan nogal wat zinnen in de lijdende vorm: „Als moeder klaar is met lezen wordt er eerbiedig gedankt” en „De schuurdeur wordt op slot gedraaid”. Zulke zinnen nemen de vaart uit het verhaal. | 