Recensie door Jeannette Donkersteeg - 7 oktober 1998

Een zoekende slaaf

Onésimus –slaaf van Filémon en hoofdpersoon in “De weggelopen slaaf” van Patricia M. St. John– is een zoeker. Hij snakt naar vrijheid. Als hij met Filémon en diens zoon Archippus naar Efeze mag, komt hij onder de indruk van de schoonheid van de stad en de tempel van Artemis. Ook de toespraak die hij Paulus hoort houden, raakt hem echter diep.

Toch duurt het lang voordat de betekenis van Paulus' woorden werkelijk tot Onésimus doordringt. Patricia M. St. John heeft er een heel boek voor nodig. Ze maakt van het verhaal geen literair hoogstandje, maar bewijst wel een echte vertelster te zijn. De schrijfster neemt haar lezers mét de weggelopen slaaf Onésimus mee naar het Laodicea, het Korinthe en het Rome uit de tijd van het Nieuwe Testament. Ze tekent het karakter van de sympathieke, maar ook koppige, trotse en soms listige Onésimus levensecht.

Soms bemoeit ze zich te veel met de ontwikkelingen, bijvoorbeeld door toelichtingen te geven, waardoor het verhaal nogal voorspelbaar wordt. Met name de doelgroep –”Onésimus, de weggelopen slaaf” is een (heruitgegeven) jeugdboek– zal zich hier niet al te zeer aan storen. Aan de boodschap, namelijk dat God onwillige, afkerige mensen tot Zich trekken kan en wil, doet dit bovendien niets af.

Aquila
Jongeren die een beetje thuis zijn in het Nieuwe Testament, zullen met belangstelling de sfeerbeschrijvingen lezen en veel bekenden ontmoeten, zoals Aquila en Priscilla, Timótheüs, Epafroditus en Johannes Markus, die als bijfiguren in dit boek voorkomen.

Het verhaal bereikt een dramatisch hoogtepunt wanneer Onésimus als gladiator onverwacht tegen zijn enige vriend moet vechten en hem doodt. Als hij zich na de strijd in de Tiber wil verdrinken, komt hij na jaren opnieuw de christen Aquila tegen, die hem meeneemt naar zijn huis, waar Onésimus eindelijk leert wat bevrijding echt betekent.