Minstreels,
monniken en
marskramers

”Razende Rudolf” heeft een eenvoudige plot. Dat maakt het verhaal krachtig. Een roofridder kidnapt op brutale wijze een bruidspaar, waarna een avontuurlijke bevrijdingsoperatie volgt. Voor kinderen is het allemaal goed te volgen.

Bram Kasse is er prima in geslaagd de sfeer van de Middeleeuwen op te roepen. De beschrijving van het leven op een kasteel en in een middeleeuwse stad geeft veel historische informatie. De lezer ontmoet narren, minstreels, marskramers, monniken, beulen, schildknapen en steltlopers. Af en toe kijkt de onderwijzer in het verhaal om de hoek. Een opmerking als „Er zal immers met de handen worden gegeten” had ook op een natuurlijke wijze in het verhaal verwerkt kunnen worden.

De avonturen die Tobias en Razende Rudolf beleven zijn erg sterk, maar spreken juist daardoor wellicht de jeugd aan. Af en toe is het gewoon te simpel. Een van de spannendste momenten uit het boek krijgt in twee zinnen zijn ontlading: „Tobias geeft een schreeuw als hij zijn voet tegen de schouder van de poortwachter zet. De soldaat gaat onmiddellijk tegen de vlakte.”

Het boek had aan waarde gewonnen wanneer het op sommige punten iets concreter was geweest. Een zin als „De prachtige feestzaal is veranderd in een slagveld” (blz. 22) leent zich uitstekend voor een beeldende beschrijving van de chaos. Laat die ravage maar zien!

De lezer blijft tamelijk lang in het onzekere wie Razende Rudolf eigenlijk is. Wat doet die eenvoudige molenaar op een deftig huwelijksfeest op het kasteel? Pas in hoofdstuk vijf wordt duidelijk waarom hij er zo op gebrand is de dood van ridder Boudewijn te wreken. De vraag wie er schuilgaan achter de vermommingen van de minstreel en de marskramer wordt helemaal niet beantwoord.

Deze kanttekeningen laten onverlet dat Bram Kasse een heel aardig boek heeft geschreven, dat kinderen voor een paar enerverende uurtjes verplaatst naar de woelige Middeleeuwen.