Titel: ”Daar gaat de paraplu”
Auteur: Sj. van Duinen
Uitgeverij: Den Hertog
Houten, 2001
ISBN 90 331 1524 7Pagina's: 232
Prijs: ƒ 27,50

Sjanie van Duinen schrijft opgewekte, christelijke boeken

Wilco laat de hond van opa los

Al vele jaren worden de boeken van Sjanie van Duinen gelezen. ”Om nooit te vergeten” is in 1989 voor het eerst uitgegeven en nu in een tweede druk verschenen. Onlangs verscheen ”Daar gaat de paraplu”. Beide boeken spelen in op de belevingswereld van kinderen van deze tijd.

In ”Om nooit te vergeten” gaat Wilco bij opa en oma logeren. Hij mag de hond uitlaten, maar tegen alle waarschuwingen in laat hij de hond los en het dier loopt weg. Uren loopt Wilco te zoeken en uiteindelijk moet hij bang en verdrietig naar opa terug, zonder hond.

Na een paar dagen gaat opa mee naar het bos en samen vinden ze de hond terug in het huis van een zieke man. De oude Driekus wordt opgenomen in het ziekenhuis en alles komt goed voor Wilco.

Tijdens het lezen voel je de spanning. Het is jammer dat het verhaal op het hoogtepunt te veel vertraagt. Als Wilco huilend alles aan opa heeft verteld, doet opa een aantal dagen niets. Hij wacht af wat de boswachter en de politie doen. Daar gaat de spanning er even af.

Wat heel integer beschreven is, is Driekus' afhankelijkheid van de Heere. Het lijkt heel goedkoop, maar bij alleenstaande oude mensen is de relatie met de Heere vaak heel sterk. ”Om nooit te vergeten” bevat zeven illustraties van Jaap Kramer.

Opgewekt
In dezelfde opgewekte, christelijke sfeer is het boek ”Daar gaat de paraplu” geschreven. In 25 verhalen worden allerlei situaties uit het dagelijkse leven aangepakt. Zittenblijven, ondeugend of ongehoorzaam zijn, jaloers zijn, maar ook positieve dingen als een hondje terugbrengen bij een ziek meisje, oom helpen in de tuin en er worden grappige voorvallen verteld.

Elk verhaal staat op zichzelf en de meeste hebben een sterke opbouw. Wel is jammer dat zeventien van de 25 verhalen over een negatief voorval of een minder goede eigenschap gaan. In een aantal verhalen wordt de levensheiliging sterk naar voren gebracht. Het gaan naar een kindervoorstelling en een clown wordt als verderfelijk beschreven. „Daar hoor je niet.” Daar scheert de auteur alles over één kam. Niet alle kindervoorstellingen hoeven per definitie fout te zijn.

In andere verhalen krijgt de levensheiliging juist handen en voeten als beschreven wordt hoe je moet omgaan met elkaar en met onze niet-christelijke naaste. Verder is er veel aandacht voor de manier waarop kinderen omgaan met hun fouten.

Soms zijn de gezinnen waarin de kinderen opgroeien wel heel erg voorbeeldig. Er is altijd een begrijpende volwassene die uitlegt waarom iets niet kan. Dat is op den duur wat voorspelbaar.

Elk verhaal in dit boek is voorzien van een illustratie van Jaap Kramer.

Beide boeken zijn geschreven voor de leeftijdscategorie 7 en 8 jaar, al is ”Om nooit te vergeten” qua belevingswereld wat te saai voor 8-jarigen. ”Daar gaat de paraplu” is voor een gemiddelde 7-jarige best pittig om zelf te lezen.