Narnia inspireert tot
brieven aan kinderen

Kinderen hebben op de Narnia-boeken van C. S. Lewis vaak maar één punt van 'kritiek': waarom zijn er niet méér verschenen dan zeven? Ze zijn nieuwsgierig hoe het leven van diverse personages verder liep. Ze zouden zo graag willen weten of Susan het haar hele leven volgehouden heeft haar belevenissen in het land van Aslan te ontkennen of dat ze nog tot verandering is gekomen.

Lewis vond het na zeven delen welletjes. Wie meer wilde weten over het land Narnia, over de sprekende dieren, de goede en de slechte dwergen, de faunen en centauren, moest zijn eigen fantasie maar aan het werk zetten en de hiaten in de geschiedenis van Narnia zelf aanvullen. „Waarom ga jíj geen verhalen schrijven?” schreef de bekende auteur aan een meisje dat dolgraag meer wilde weten over de door Lewis geschapen sprookjeswereld.

Deze en andere brieven van C. S. Lewis aan kinderen vinden we in het boek ”Liefs van C. S. Lewis”: een selectie uit de vele brieven die de apologeet, literator en filosoof in de periode 1944 tot 1963 aan tal van kinderen schreef.

Stapels post
Lewis kreeg in zijn leven vele kaarten en brieven. Dagelijks bezorgde de postbode hele stapels post bij het roodbakstenen The Kilns. De auteur beantwoordde ze, vaak samen met zijn broer, allemaal. Elke morgen besteedde hij ten minste een uur aan het lezen van brieven en het schrijven van antwoorden.

Door de publicatie van een deel van deze antwoordbrieven krijgen we een beeld van hoe Lewis met kinderen omging, hoe zij zijn Narnia-boeken ervoeren en van Lewis' bedoeling met deze serie kinderverhalen.

Uit ”Liefs van C. S. Lewis” blijkt dat de hoogbegaafde, intellectuele Lewis kinderen hoogst serieus nam. Hij was oprecht geïnteresseerd in hun mening en vroeg hun om commentaar op zijn publicaties. „Wie voor kinderen schrijft, mag ze betuttelen noch verafgoden” was zijn devies. Zijn kennis en beroemdheid waren voor hem geen belemmeringen om met kinderen in contact te treden. Hij trad hen tegemoet op de ontmoetingsplaats van de menselijke ervaringen.

'Verborgen verhaal'
Uit de in 1985 voor het eerst (in het Engels) gepubliceerde brieven blijkt dat kinderen de diepere lading van de Narnia-verhalen heel goed begrepen. „Ik ben dankbaar dat jullie het 'verborgen verhaal' in de Narnia-boeken zien. Het is vreemd – kinderen lukt dat bijna altijd, grote mensen bijna nooit”, schrijft Lewis op 26 oktober 1963, een maand voor zijn dood, aan een meisje genaamd Ruth.

Dat betekent trouwens niet, zo weten we uit andere bronnen, dat het al vooraf Lewis' uitgangspunt was om in de Narnia-boeken aan kinderen iets over het christendom te vertellen. „Alles begon bij mij met beelden: een faun met een paraplu, een koningin op een slee, een majestueuze leeuw. In eerste instantie hadden ze niets christelijks; dat aspect sloop op eigen gelegenheid mijn verhalen binnen.”

De vraag mag gesteld worden of dit boek met brieven aan kinderen ook voor de huidige jeugd nog interessant is om te lezen. Voor de meeste van hen waarschijnlijk niet. Wie smult van de verhalende Narnia-boeken, zal daarom nog niet de concentratie op kunnen brengen om het wat brokkelige geheel van korte antwoordbriefjes aan kinderen tot zich te nemen.

Beperkte selectie
Hoewel het boek, gelet op omslag en inleiding, wel degelijk bedoeld is voor kinderen, zal het waarschijnlijk alleen z'n weg vinden naar een beperkte selectie van de jeugd: zij die een werkstuk over de Narnia-boeken willen maken of die vanuit zichzelf meer dan gemiddeld geïnteresseerd zijn in de auteur en de achtergrond van zijn werk. Voor volwassen Lewis-fans vormt het boek zonder meer een welkome uitbreiding van hun verzameling.