Boekrecensie

Titel: Elsje en Petertje op de boerderij
Auteur: H. A. Arkeraats-de Waal

Uitgeverij: De Banier
Utrecht, 1999
ISBN 90 336 2667 5
Pagina's: 60
Prijs: ƒ 11,90

Titel: Het nieuwe huis
Auteur: Martin Rutgers

Uitgeverij: De Banier
Utrecht, 1999
ISBN 90 336 2667 5
Pagina's: 82
Prijs: ƒ 12,90

Recensie door Petra van de Steen-van Amstel - 29 maart 2000

Christien is een bijdehandje

Bij De Banier verscheen het kinderboek ”Elsje en Petertje op de boerderij”, geschreven door H. A. Arkeraats-de Waal. Zonder meer een gezellig voorleesboek voor kinderen van vier tot zeven jaar (zevenjarigen kunnen dit verhaal ook zelf lezen).

Elsje en Petertje mogen een middagje komen spelen bij boer Jansen op de boerderij. Ze zijn er ook bij als de schapen geschoren worden. Heel mooi en eenvoudig is het gesprekje tussen Bas, de knecht van de boer en de kinderen over het wonder dat de HEERE onze zonden wil vergeven en ze maken als witte wol. Verder mogen ze helpen met bessen plukken. Wat schrikken ze als Petertje voorover in de sloot duikelt. Gelukkig loopt het goed af.

Ik hoop niet dat in elk boek 25 bladzijden te veel zijn afgedrukt, hetgeen in mijn exemplaar het geval was. Het boek telt normaal 60 bladzijden. De bijpassende illustraties zijn van de hand van André Boeder.

Deze illustrator maakte ook de tekeningen voor het kinderboek ”Het nieuwe huis” van Martin Rutgers. Persoonlijk vond ik zijn illustraties in het eerstgenoemde boek fraaier dan in dit kinderboek.

Bettine en Christien, twee zusjes van zeven en vijf jaar, wonen met hun ouders in een flat, maar zullen gaan verhuizen. Het huis moet nog gebouwd worden. De familie gaat er regelmatig een kijkje nemen. Als het moment van de verhuizing is aangebroken, gaan de zusjes bij opa en oma logeren. De kinderen vinden het nieuwe huis prachtig. Eén ding is jammer. De parkiet heeft de verandering niet overleefd.

Ruzie
In het verhaal hebben de zusjes regelmatig ruzie. Christien is een bijdehandje en levert voortdurend commentaar op Bettine, hetgeen de vaart uit het verhaal haalt.

Het is ook jammer dat de ouders hier niet goed mee om weten te gaan. Ze zeggen wel: „Houden jullie je mond dicht!”, maar er wordt niet met de kinderen gepraat en wezenlijk aan een verandering gewerkt.

De ouders worden papa John en mama Anouk genoemd. De meisjes moeten echter hun ouders wel aanspreken met ”u”. Dit komt wat dubbel over.

Hoewel de schrijver een origineel thema heeft gekozen, vind ik het een minder geslaagd kinderboekje.