De nieuwe Britse keuken

Om iemand die van lekker eten houdt een kookboek over de Engelse keuken aan te praten, moet je van goeden huize komen. Ook mijn herinnering uit het grijze verleden betreffende een verblijf in Groot-Brittannië behelst zeker geen lofzang op het eten. Hoewel ”tea-time” 's middags tussen vier en vijf uur wel enkele tongstrelende hoogtepunten bevatte die ik nog met enige regelmaat mijn gasten succesvol voorschotel.

De schrijver van ”De nieuwe Britse keuken”, Gary Rhodes, is zelf een originele kok, bekend van de BBC-televisie. Hij liep aan tegen het impopulaire imago van de Britse keuken en heeft het daar niet bij gelaten. Vanuit een groeiend zelfbewustzijn van de Engelsen op kookgebied wil hij in het buitenland ook een verandering bewerkstelligen. Hij accepteert hierbij dat er aan de nationale kookkunst in de loop der jaren uitheemse accenten zijn toegevoegd. En werkelijk, het boek doornemend, gaat je van sommige recepten het water in de mond lopen. Wat te denken van zalm op tartaar-aardappeltaart of peren-hazelnootpasteitjes?

Wat het 240 pagina's tellende kookboek vooral prettig maakt, is dat bij elk recept (en dat zijn er meer dan 170!) een kort woord geschreven is betreffende de oorsprong van het recept en de mogelijkheden om ingrediënten te veranderen. Ook de gerechten waarmee het recept gecombineerd kan worden, komen aan de orde.

Vegetarisch
Dat het aantal foto's niet meer dan acht bedraagt, vindt de auteur zelf ook jammer. Waarschijnlijk is dit gedaan om de uitgave betaalbaar te houden, wat met ƒ 34,50 voor zoveel recepten wel aardig gelukt is. Voorgerechten, hoofdgerechten en nagerechten worden gevolgd door een apart hoofdstuk over bouillons, sauzen en tafelzuur.

In ”De nieuwe Britse keuken” is de structuur helaas niet zo duidelijk aanwezig. Ondanks de inhoudsopgave lopen hoofdstukken en paragrafen nogal door elkaar heen. Zo worden vegetarische gerechten aangekondigd, maar dat zijn dan de rijst- en risottorecepten. Ook verdwaalde sauzen staan bij de groenten in plaats van in het sauzenhoofdstuk. Uiteindelijk is met behulp van de index elk recept wel terug te vinden, zodat na het lezen de Britse keuken geen geheimen meer hoeft te kennen.