Haagse vuilnismannen

„Ik wilde wel eens weten wie jaar in jaar uit mijn afval onzichtbaar liet verdwijnen en hoe dat in z'n werk gaat”, schrijft de Haagse fotojournalist Geert Gunneweg in het voorwoord van zijn boek ”De Reiniging. Portret van de vuilnismannen van Den Haag”.

Een jaar lang trok Gunneweg op met mensen van de verschillende onderdelen van de Haagse Reiniging. Het resultaat was een verzameling foto's van mannen (en enkele vrouwen) achter de vuilniswagen, op straat, in de kantine en op de werf, in alle jaargetijden en onder alle weersomstandigheden.

De fotograaf maakte er een mooie bundel van. Opvallend is dat niet zozeer het afval –we zien bijna uitsluitend plastic zakken die de inhoud verhullen– maar vooral de méns op de voorgrond staat. Dat was ook de opzet van Gunneweg. „De Haagse vuilnismannen zijn niet nèt gewone mensen, het zíjn gewone mensen. Het zijn huisvaders met studerende kinderen, vrijgezellen die voor een huis sparen, liefhebbers van house en tattoo's of tweedejaars studenten die even niet weten hoe ze verder moeten.” Deze hardwerkende, niet ruim betaalde zwoegers zullen zich waarschijnlijk niet herkennen in de definitie die Peter van der Veer, decaan van de Amsterdamse School voor Sociaal-Wetenschappelijk Onderzoek, in een voorwoord geeft van de hedendaagse asmannen: „Vuilnismannen zijn als het ware moderne priesters die een symbolische grens afbakenen tussen orde en wanorde, tussen reinheid en gevaar.”