Gehandicapte Olaf krijgt
verkering met Moniek

Olaf is verliefd. Verliefd op Moniek. Hij weet alleen niet of Moniek hem leuk vindt. En hij vindt het niet makkelijk daar achter te komen. Want Olaf woont met Moniek in een tehuis voor mensen met een handicap.

”Olaf” is het eerste boek dat speciaal is geschreven voor mensen met een (verstandelijke) handicap. Het werd eind vorige week gepresenteerd. De auteur, Annet Hogenhout, leest elke donderdagavond voor op een leesclub van de gehandicapteninstelling Zonhove in het Brabantse Son. Vanuit die ervaring kwam ze erachter dat weinig boeken geschikt zijn om voor te lezen aan (jong)volwassenen met een verstandelijke handicap.

Daarom schreef ze ”Olaf”. Ze liet het boek illustreren met tekeningen van Gerard van Weijenburg, een 42-jarige man met een meervoudige handicap. Hij bedacht alle details van de tekeningen. Een enkele keer was de tekening er eerder dan het verhaal. Tekenaar en auteur inspireerden elkaar dus.

Het goed lezende boek –een vereiste voor de doelgroep– gaat over een jongvolwassen man, Olaf. Zijn wens om verder te slapen, zijn tegenzin in de dagactiviteiten, zijn verliefdheid op Moniek, het is allemaal zeer menselijk.

Er zit vaart in het verhaal. Olaf wordt oom, ontmoet de pastor, gaat naar een museum over Afrikaanse kunst met Moniek, die een brandje met een blikje cola dooft. In dat museum krijgt Olaf verkering met haar.

Dansende pastor
Het verhaal waar de bewoners van Zonhove het meest om moeten lachen, is volgens Annet Hogenhout het moment waarop pastor Paul, compleet met zwart pak, paarse bef en gouden kruis, een paar danspasjes maakt, over zijn veter struikelt en vervolgens met beide Elvis-Presley-benen in de lucht steekt.

Dit soort elementen maakt het op zich best leuke boek onbruikbaar voor de doelgroep met een christelijke achtergrond. Er wordt in dit boek nogal gerock-'n-rolld, gestoeid met echte poezen en stoeipoezen, geschreven over „baby's maken” en ten slotte helaas gespot met geloven. Jammer, want het boek is een goed initiatief. Misschien dat Annet Hogenhout de volgende keer deze minder acceptabele elementen kan mijden. Of wellicht staat er in de christelijke kring iemand op die een specifiek gehandicapten-boek met goede platen kan maken.