Recensie door Jeannette Donkersteeg - 4 november 1998

Levensvragen in
“Liefde in meervoud”

Om het verlies van haar verloofde te verwerken, volgt Anita Gelderen een opleiding tot verpleegkundige. Ze raakt bevriend met een ongeneeslijk zieke, neemt de zorg voor een weeskind op zich, werkt samen met iemand die lesbienne is en wordt verliefd op een jongen die ze aan het strand ontmoet. Al met al een flink aantal thema's voor een roman van een kleine 300 pagina's.

”Liefde in meervoud”, van Bas Mijnster, verschijnt in een reeks die van De Banier een nieuwe jas heeft gekregen en er fris en eigentijds uitziet. Het boek volgt op “Liefde tot het uiterste”, maar laat zich goed zelfstandig lezen.

De titel slaat op de liefde van de hoofdpersoon voor haar naasten, die voortkomt uit de liefde van en tot God. Daarmee wijst de auteur op het enige belangrijke in het leven. Hij brengt dat ook tot uitdrukking door de manier waarop hij een ziek- en sterfbed in het boek beschrijft. En door de zuivere liefde tussen Anita en haar aanstaande levensgezel Jaap. Als spannende rode draad is de dreigende ontvoering van Anita's oogappel, de kleine Bernt, door het boek verweven.

Problemen
Een zwakke plek is in dit verband de karaktertekening van Anita, die welhaast een engel moet zijn. Ze is altijd hulpzaam, begripvol, geduldig en recht-door-zee. Eveneens onrealistisch zijn de dialogen, waarin de personen elkaar bijna voortdurend bij de naam noemen.

De eigentijdse thema's maken het verhaal vooral voor jongeren aantrekkelijk. De auteur sleept er echter te veel levensgrote problemen bij in zijn poging het boek boeiend te houden. Alleen euthanasie al is zoiets in- en aangrijpends dat je er een boek op zich aan zou kunnen wijden. Hetzelfde geldt voor adoptie, rouwverwerking, ongeneeslijke ziekte en het gebukt gaan onder een andere geaardheid. Door ze allemaal in één roman te persen, lijken ernstige problemen goedkope ingrediënten te worden.

Daarbij komt dat de zinnen erg “stoterig” lezen vanwege de veelheid aan overbodige komma's die erdoor gestrooid is. Het taalgebruik laat te wensen over. Een voorbeeld uit vele is: „Hij wordt in hetzelfde graf van zijn vrouw begraven” in plaats van „hetzelfde graf als zijn vrouw”. Dit alles laat de bedoeling van de auteur onverlet, evenals de mooie en bijbelse boodschap die hij aan de lezer wil doorgeven.