Recensie door ds. A. Baas – 7 oktober 1998

Relaties belicht, met het Woord als kompas

Oog hebben voor elkaar

De gereformeerde dominee van Den Ham (Ov.), drs. C. B. Elsinga, schreef een actueel boek over relaties. Het is zaak als christelijke gemeente op een goede wijze te reageren op de groeiende aandacht voor relaties. Immers: het gebod van God is heilzaam en goed voor alle mensen.

Op het terrein van (seksuele) relaties hebben de laatste decennia grote verschuivingen plaatsgevonden. Dat is ook merkbaar binnen de kerken. Nieuwe relatievormen plaatsen de christelijke gemeente voor tal van vragen. Wat zijn de achtergronden van deze veranderingen? Reikt de Bijbel ons heldere normen aan? Zijn de bijbelse gegevens van toepassing op onze situatie? Is het “anders zijn” van de gemeente een bewogen en inspirerend getuigenis in de wereld van vandaag?

Hermeneutiek
Het eerste hoofdstuk van “Aan het Woord over relaties” is grondleggend. Daar komen de hermeneutische vragen aan de orde. Klassieke vragen die ook vandaag gesteld worden. Hoe hebben wij de Bijbel te lezen? De veelgehoorde klacht is dat je met de Bijbel alle kanten op kunt. De schrijver weet op een heldere en eenvoudige wijze de lezer in het rechte spoor te brengen en te houden. Op eigentijdse wijze wordt het klassiek gereformeerde standpunt verbreid en verdedigd.

Het tweede hoofdstuk handelt over het huwelijk als instelling van God. De relatie tussen man en vrouw wordt vergeleken met de verbondsrelatie tussen God en Zijn volk. Het is een relatie van liefde en trouw, van gelijkwaardigheid en wederzijds eerbetoon. Een relatie waarin bereidheid is tot gezinsvorming. De verantwoordelijkheid tegenover de samenleving komt ter sprake, waarbij het officiële en publieke karakter van de huwelijkssluiting helder naar voren komt.

Dit hoofdstuk is ook grondleggend voor het derde, waarin de problematiek van het ongehuwd samenwonen uitgebreid aan de orde gesteld wordt. De motieven en de achtergronden komen ter sprake, met daarna een beoordeling in bijbels licht. Voor ouders, voor ambtsdragers die met deze zaak geconfronteerd worden, is dit goede lectuur! Het geeft onderwijs voor onze jongeren in deze verwarde tijd.

Dat geldt ook voor hoofdstuk vier: De voorbereiding op je huwelijk. Grote nadruk wordt gelegd op de geestelijke eenheid, die fundamenteel is voor het christelijk huwelijk. De groei naar elkaar toe, in alle opzichten, komt helder naar voren.

Echtscheiding
Hoofdstuk vijf gaat in op het ingrijpende en trieste gebeuren van de echtscheiding. Enkele oorzaken komen aan de orde, maar ook de moeiten die een echtscheiding begeleiden. Nadat de schrijver op grond van de Bijbel zijn conclusies heeft getrokken, volgen er behartigenswaardige opmerkingen over de plaats van de gemeente in dit alles. Hoe kunnen wij elkaar helpen het huwelijk in ere te houden? Leven wij mee (en hoe?) met mensen die een scheiding achter de rug hebben?

Ook over homofilie wordt gehandeld. Na eerbiedig en nauwgezet schriftonderzoek komt ds. Elsinga tot de conclusie dat homoseksualiteit in de Bijbel wordt afgewezen. Daarbij laat de auteur het niet. Op een pastorale wijze geeft hij lijnen aan voor het aanvaarden van een homofiele broeder of zuster in de gemeente. De navolging van Christus doet ons de zonde haten, maar met innerlijke barmhartigheid bewogen zijn over een medezondaar of medezondares.

Alleenstaand
Het laatste hoofdstuk is niet minder treffend: Alleenstaand, gave en opgave. Moeiten en mogelijkheden komen aan de orde. Weer wordt op pastorale wijze de gemeente met de neus op dit feit gedrukt. Hoe spreken wij over en hoe gaan wij om met de alleenstaanden?

Wanneer we zo in het kort aangeven waar het in dit boekje om draait, is duidelijk dat we dat boekje van harte ter lezing en ter bestudering aanbevelen. Ik weet dat de laatste jaren over deze onderwerpen veel geschreven is, maar de wijze waarop mijn gereformeerde collega dit gedaan heeft, heeft me geboeid. Vanwege het feit dat na elk hoofdstuk gespreksvragen zijn opgenomen, is het een uitstekend boekje voor een aantal kringavonden. Het zal opbouwend zijn, ook voor de gemeente. Oog voor elkaar, maar dan echt voor iedereen in de gemeente. We zijn aan elkaar gegeven om elkaar te vermanen en te vertroosten, elkaar te helpen en bij te staan!