Boekrecensie

Titel: Emily! De Koninklijke verloving die niet doorging
Auteur: Irène Diependaal

Uitgeverij: Het Spinhuis
Amsterdam, 1999
ISBN 90 5589 162 2
Pagina's: 256
Prijs: ƒ 37,50

Recensie door Bea Versteeg - 27 oktober 1999

Maxima wordt geen prinses

Voor wie het nog niet wist: Maxima Zorrequieta wordt niet de vrouw van prins Willem-Alexander. De Argentijnse is controversieel, rooms-katholiek en een party-tijger. Haar vader heeft een dubieus verleden als onderminister van Landbouw in Argentinië ten tijde van het generaalsregime.

Hoe weet deze krant dit? Van premier Kok, die opnieuw heeft gesproken met de Prins van Oranje? Nee. Van de Rijksvoorlichtingsdienst, die uit de school heeft geklapt? Nee. De historica en bestuurskundige Irène Diependaal zet ons op dit spoor. In ”Emily! De Koninklijke verloving die niet doorging” schetst zij een profiel van de ideale vrouw voor Willem-Alexander. Iedere dame die in zijn nabijheid verschijnt en niet aan de Diependaal-limiet voldoet, kan het wel vergeten. Geen verloving, geen huwelijk en al helemaal geen troon.

Protestant
Diependaal meent dat de toekomstige vrouw van prins Willem-Alexander charisma moet hebben. Niet eentje van dertien in een dozijn. Zij dient protestant te zijn. Ze moet het liefst uit het buitenland afkomstig zijn; dat maakt haar en haar familie minder snel voorwerp van kwaadaardige berichtgeving in de roddelbladen. Zijzelf, noch haar vader, noch haar andere familieleden mogen op een of andere manier in een kwaad daglicht te stellen zijn.

En Emily Bremers? Tja, die voldeed op alle fronten niet aan de normen van Diependaal. Emily is rooms-katholiek. Een gewoon Nederlands burgermeisje. Haar vader, orthodontist van beroep, vertrok drie jaar geleden als belastingvluchteling naar België. Ooms van Emily waren betrokken bij de Nollen-affaire. Zij verrijkten zich over de ruggen van zwakzinnigen. Daarom kon Emily niet de verloofde van Willem-Alexander zijn.

Publieke opinie
Diependaal is er diep van overtuigd dat de Oranjes nooit een verloving zullen doorzetten als de uitverkorene controversieel is. Het voortbestaan van de monarchie is in haar ogen volledig afhankelijk van de publieke opinie. Een verstandig vorstenhuis houdt daar bij een kroonprinselijk huwelijk rekening mee, denkt Diependaal.

Op de normen van de historica is wel wat af te dingen. Neem de religie van de aanstaande van de kroonprins. Natuurlijk heeft orthodox protestants Nederland het liefst dat prins Willem-Alexander een dame van protestantsen huize kiest. Is iedere rooms-katholieke daarom bij voorbaat kansloos?

Orthodox protestants Nederland zal haar in de armen sluiten als zij voor het huwelijk overgaat naar de Nederlandse Hervormde Kerk. Het vasthouden aan de rooms-katholieke religie door Marilène van den Broek was de reden waarom de SGP tegen de goedkeuringswet voor haar huwelijk met prins Maurits stemde. Overigens verdween de bepaling dat de Nederlandse soeverein de „christelijke Hervormde godsdienst” diende aan te hangen al in 1815 uit de Grondwet. Diependaal denkt dat deze bepaling pas in 1983 tot het verleden behoorde.

Reconstructie
”Emily!” is geen beschrijving van het leven van deze van oorsprong Nijmeegse juffrouw. Het is een reconstructie van de aandacht van de pers voor deze vriendin van de troonopvolger. Diependaal toog vorig jaar september aan het werk, nadat de vriendschap uitraakte. Zij had zich erover verbaasd dat de serieuze pers zo lang in Emily als een serieuze kandidaat-echtgenote voor Willem-Alexander was blijven geloven.

Zij denkt dat de serieuze media te veel hun oren hebben laten hangen naar de roddelpers en de zogenaamde deskundigen. Daar kan een kern van waarheid in zitten, maar het is generalisering die niet alle serieuze media recht doet. Vanaf vorig jaar januari wist een deel van het journaille dat 1998 beslissend voor de vriendschap zou zijn. Het zou verloven of breken worden. Met beide mogelijkheden is even serieus rekening gehouden, ondanks de aanwezigheid van Emily op het bal en bij het huwelijk van Maurits en Marilène.