Alledaagse Lunteranen

In ”Te gast bij Lunterse dorpsgenoten” beschrijft boerin Hetty de Vries-Rozendaal een twintigtal „interessante” Lunteranen. Voor deze portretten ging zij onder andere op bezoek kapper Piet, kruidenier Lip, de boer van Groenestein en vroedvrouw Leijenhorst.

In deze opsomming zit gelijk de grootste drempel van het boekje: het zijn voor inwoners van Lunteren bekende namen, anderen zeggen ze (vrijwel) niets. Toch, wie eenmaal in het boekje begonnen is, zal niet zo snel stoppen. Nieuwsgierigheid maakt dat hij of zij altijd wel even doorbladert naar het volgende verhaal. Waardoor ook díé Lunteraan dan opeens een bekende is.

Het doorlezen heeft ook te maken met de vlotte pen van de schrijfster. Soms ligt dat er echter te dik boven op. Een smid die vijf keer in het verhaal „het ijzer smeedt als het heet is”, is echt te veel van het goede. Dat de man tussendoor ook nog even een „balkje van een paar honderd kilo vlot op de schouders neemt” is iets voor het recordboek. Zulke uitglijders doen afbreuk aan het geheel.

Het is jammer dat de schrijfster niet dieper is ingegaan op het geestelijk leven in het dorp. Ook op dat gebied liggen wel interessante mogelijkheden. Misschien had Hetty de Vries zich dat wel voorgenomen, maar geven haar dorpsgenoten zich op dat gebied niet zo snel bloot.

Meer diepgang zou in ieder geval tegenwicht bieden aan de soms wel erg oppervlakkige praat in het boekje. Van die categorie is ook de opmerking van de man die na zeven zoons wel eens „een dere” wil: „De aanhouwer wint!”, waarna het boekje vervolgt: „Maar ook de achtste was weer een jong (...). En de negende ook. Maar warempel, de tiende was een dere.” Welkom jongens!

Hoogte
Een volgende druk of uitgave moet kritisch op het Nederlands worden doorgelezen. Nog te veel zinnen worden onverwacht afgebroken of zijn niet af. De verhalen lezen daardoor erg stoterig. En het cijfer 1 wordt nog altijd zo geschreven: één en niet: èèn. Het is in ieder geval wel consequent fout gedaan.

Voor 29,95 gulden kan een Lunteraan een heel aardig boekje kopen over een aantal dorpsgenoten. Niet-inwoners van deze Veluwse plaats moeten de portretten eens meenemen uit de bibliotheek. Al was het alleen maar om eens te weten hoe Thijs en Henk (respectievelijk 2,06 en 1,50 meter lang) tegen het Lunterse leven op hun hoogte aankijken.