Recensie door J. M. Coster-de Jonge - 9 december 1998

Levensverhaal van Gladys Aylward blijft boeien

Een jonge zendelinge in China

Boeiend en indrukwekkend, dat is het levensverhaal van Gladys Aylward, dat verscheen onder de titel “Gladys Aylward. Een kleine vrouw in een groot land”. Al eerder werd het verhaal uitgegeven in “De vrouw met het Boek” en “Een kleine vrouw”.

”Gladys Aylward”, geschreven door Christine Hunter, vertelt opnieuw de geschiedenis van een Engelse vrouw die –jong en pasbekeerd– gevolg geeft aan de roeping die ze in zich voelt om naar China te gaan om daar zendingsarbeid te verrichten. Ondanks negatief advies van de leiding van de zendingsschool en met minimale middelen maakt ze eind 1932 de treinreis naar het Verre Oosten.

In het boek worden de moeilijkheden en uitreddingen tijdens de lange reis beschreven en de bepaald niet hartelijke ontvangst door de bejaarde Engelse zendelinge die ze zal opvolgen. Ze gaat meewerken in de herberg voor muilezeldrijvers, waar na de maaltijd bijbelse geschiedenissen worden verteld.

Geloofsvervolging
Gladys krijgt een officiële aanstelling als “voetenonderzoekster”: de regering verbiedt dat meisjes- en vrouwenvoeten nog langer worden ingebonden. Gladys bezoekt nu onder bescherming en tegen betaling alle (afgelegen) dorpen en grijpt die gelegenheid aan om er te evangeliseren. Van een van deze tochten neemt ze een aantal verwaarloosde meisjes en hun verzorgster mee terug naar haar huis. Haar weeshuis breidt zo fors uit nadat ze zich al eerder had ontfermd over een doodziek kind, Ninepence, dat ze voor een paar geldstukjes van de moeder had gekocht.

In 1936 wordt Gladys genaturaliseerd als Chinese. Ze krijgt de naam “Ai-weh-deh”. In 1937 breekt de Chinees-Japanse oorlog uit. De situatie wordt uitermate gevaarlijk. Ze blijft haar huis openstellen voor iedereen en zet haar zendingsarbeid voort. Dwars door de oorlogszone heen brengt Gladys een groep van haar kinderen naar Vrij China. Nadat ze hersteld is van alle ontberingen, gaat ze voort met haar grote opdracht: de evangelieverkondiging.

Dan komen de jaren van het communisme en zware geloofsvervolging. Als ze begin jaren '50 naar Engeland terugkeert, voelt ze zich meer Chinese dan Engelse. Ze bezoekt en bemoedigt Chinese vluchtelingen, en helpt mee met het inzamelen en verzenden van hulppakketten naar opvangkampen buiten communistisch China. Het land blijft haar trekken en in 1953 gaat ze naar Formosa (Taiwan), waar veel Chinese vluchtelingen worden opgevangen.

Lofprijzing
Ten slotte vinden we haar in Amerika, waar ze spreekbeurten houdt om aandacht te vragen voor de Chinese christenen. World Vision is de organisatie die financieel hulp verschaft aan het zendingswerk in Hongkong en het weeshuis in Taipei.

”Een kleine vrouw”? In haar eigen ogen wel. Het boek besluit met een lofprijzing dat ze ondanks eigen onbekwaamheid en nietigheid gebruikt werd tot Gods eer en tot zegen van Zijn volk. Het boek is geschreven in de ikvorm, maar een objectieve biografie is het niet: het verhaal vertoont soms lacunes en onwaarschijnlijkheden. Van begin tot eind is het echter boeiend en indrukwekkend en het heeft als boodschap: Zó werkt God.

Het werk van Gladys Aylward gaat in zekere zin nog door, het kindertehuis op Taiwan, dat door de Nederlandse stichting Bonisa-zending wordt gesteund, draagt haar naam: Gladys Aylward.