Recensie door G. de Looze - 23 september 1998

Kamerkoor

De verschijning van het gedenkboek “Een wonder van klank. Het Nederlands Kamerkoor 1937-1997” is het gevolg van de „bange constatering dat een belangrijk deel van Nederlands meest illustere vocale ensemble achter de kim van de vergetelheid dreigde weg te zinken”.

Gerard Maassen en Geert van den Dungen portretteren een kameleon. Janácek, De Lange, Nederlandse volksliedjes, Bach, Blow of Schubert: geen zee lijkt het Nederlands Kamerkoor (NKK) te hoog. Met recht mag deze groep zangers met het van kleur veranderende dier vergeleken worden. Daarbij betreft het een prachtexemplaar. Het NKK heeft met de hang naar veelzijdigheid en perfectie zijn sporen verdiend.

Het levenspad van het NKK gaat niet over rozen. Financiële problemen, onenigheid over de artistieke invulling, gemor over de kleding: de geschiedenis is roerig. Vijfendertig jaar dirigeert de oprichter, Felix de Nobel, het ensemble met een muzikaal-autoritaire hand. Na zijn pensionering in 1972 trekt een stroom aan vaste en gastdirigenten voorbij. Verjonging van de koorformatie, vernieuwing van het repertoire en het zoeken van aansluiting bij ontwikkelingen op het gebied van de uitvoeringspraktijk van de oude muziek staan die tijd hoog in het vaandel.

De samenstellers van “Een wonder van klank” stelden een smaakvol menu samen. Interviews met oud-leden en fotomateriaal illustreren de wereldwijde uitstraling van het NKK.

De verrichtingen van het ensemble staan op talloze geluidsdragers. Philips dook in haar archieven en stelde een mooi boeket met naoorlogse opnamen samen. Op de cd “Portret van het Nederlands Kamerkoor” is veel ruimte voor verrichtingen onder leiding van Felix de Nobel (Poulenc, Martin, Strawinsky) ingeruimd. Recentere opnamen met onder anderen Koopman (Bach), Brüggen (Mozart), De Leeuw (Von Zemlinsky) illustreren de muzikale groei van het ensemble. Dit is musiceren op topniveau.