Recensie door mr. S. de Jong - 4 september 1998

Winnende foto

Tegen een muurtje bij het Zmirli-ziekenhuis neergezakt, schreeuwt een Algerijnse haar wanhoop uit. Uitzinnige moslimterroristen hebben hen die zij liefhad vermoord. Een dorpsgenote uit Bentalha probeert met tedere gebaren troost te bieden.

Hocine fotografeerde het tafereel, en maakte zo de World Press Photo van het jaar 1997.

Vorig jaar dongen 3627 fotografen uit 115 landen mee in de fotografiewedstrijd. Gedurende een kleine week in februari beoordeelden negen juryleden uit evenzoveel landen de 36.041 ingestuurde foto's. Het boek waarin het werk van de winnaars in diverse categorieën is opgenomen, geeft de beelden weer die het jaar op het netvlies hebben geëtst.

„Voor met name de fotojournalistiek was 1997 een bijzonder moeilijk jaar”, schrijft Neil Burgess in zijn voorwoord. De juryvoorzitter hekelt de toenemende neiging nieuws te willen 'managen': „Meer dan ooit tevoren kwam de pers onder druk te staan van adverteerders, paniekzaaiers, woordvoerders en communicatiestrategen die allemaal greep op het nieuws probeerden te krijgen”.

Dat de jacht op foto's ook tot uitwassen kan leiden, kwam vorig jaar op pijnlijke wijze aan het licht. Bij de dood van Diana speelden fotografen een nog altijd niet opgehelderde rol. Het grote publiek, dat altijd smulde van foto's van de Britse prinses, keerde zich na het ongeluk in Parijs als een man tegen de plotsklaps verfoeide “paparazzi”.

Maar hetzelfde publiek vergaapte zich tegelijkertijd aan het wrak van de verongelukte Mercedes, die op “kingsize” formaat in kranten en tijdschriften stond afgebeeld.

Verder van huis deed de Nederlandse fotograaf Kadir van Lohuizen beter werk. De jury kende een prijs toe aan zijn vertolking van de noodkreten van vluchtelingen in een uitpuilende trein op weg in Rwanda. Buiten kijf staat dat Kadir en zijn vakgenoten ook in 1997 het wereldgebeuren weer een stukje dichterbij haalden. Dat maakt de wereld nog niet begrijpelijker, zoals de winnende foto van Hocine laat zien.