VU-studenten anno 2000

Opnieuw is een boekje uitgebracht over de studenten van de VU. In 1980, bij het eeuwfeest van deze universiteit, gebeurde dat ook. Uiteraard kan rector-magnificus Sminia in zijn Woord Vooraf niet om het punt van de identiteit heen. Hij citeert Kuyper die bij de oprichting van de VU zei dat „Mohammedaan, heiden of Jood” welkom waren. Daar stond bij Kuyper echter wel een universiteit met een duidelijk gereformeerde identiteit tegenover. Dat gezichtspunt laat Sminia maar liever rusten.

Over de kerkelijke of etnische samenstelling van de huidige studentenbevolking van de VU zijn geen exacte cijfers bekend. Om tactische en principiële redenen (geen discriminatie) vindt geen sluitende registratie plaats.

De indruk bestaat dat het percentage christelijke studenten altijd nog wat hoger ligt dan elders. Maar ook van deze groep kiezen slechts weinig studenten de VU om haar identiteit. Hooguit geldt voor hen dat de christelijke achtergrond van de universiteit mooi meegenomen is.

In ieder geval is het duidelijk dat de heidenen en Mohammedanen, om Kuypers terminologie te gebruiken, thans volop in de meerderheid zijn. Dat blijkt ook wel uit de soms schokkende verhalen over het leefpatroon van de studenten.

In het boekje wordt aandacht geschonken aan de verschillende studentenverenigingen. Dat geldt ook de Turkse vereniging Anatolia. Daar ziet men als het voordeel van de VU dat ze God accepteert. Een christelijke God is in hun ogen beter dan geen God.

Ook de christelijke organisaties komen aan bod. Mark Bakker is de verschillende groepen afgelopen. Bij de VCA (Vereniging van Christelijke Studenten Amsterdam) stelt de identiteit volgens hem het minste voor. Die vereniging staat het dichtst bij de signatuur van de VU. Zij trekt nogal wat studenten uit synodaal gereformeerde kring. Die christelijke achtergrond geeft onderling een bepaalde herkenning, maar daar is het dan ook wel mee gezegd. Men heeft liever een borrel dan een lezing, laat staan een bijbelstudie.

In dit verband is het interessant te weten dat de VCA ontstaan is uit de vrijgemaakte studentenvereniging in Amsterdam. Na het conflict van de jaren zestig in de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) scheidden de echte vrijgemaakten zich af en richtten een nieuwe vereniging op. Ook die komt in het boekje aan bod.

Van het CSFR-dispuut wordt een bijbelkring aan de Amstelveenseweg bezocht. In de oudpapierdoos in het studentenhuis ligt het RD bovenop. Hopelijk wordt die krant daar ook gelezen.

Daarmee hebben we het belangrijkste van het boekje wel gehad. Sommige verhalen zijn ook minder geschikt om uit te citeren. Foto's completeren het geheel. Het boekje is uitgegeven als deel 2 in de Historische Reeks VU.