In de schaduw
van Westfalen

Sinds de Vredes van Osnabrück en Munster in 1648 heeft de diplomatie een metamorfose ondergaan. Toch is er ook sprake van een zekere continuïteit. ”Europese diplomatie” bundelt de bijdragen van acht politicologen en historici uit Nederland en België over het heden en verleden van de diplomatie in ons werelddeel.

De bundel is goeddeels gebaseerd op een conferentie in 1998 aan het instituut voor buitenlandse betrekkingen Clingendael in Den Haag. Vooral het hoger en universitair onderwijs in de geschiedenis en politieke wetenschappen kunnen er voordeel mee doen. Voor een brede lezerskring is ”Europese diplomatie” ongeschikt, hoezeer de auteurs proberen met op de achterflap aangekondigde „saillante details en anekdotes” hun gortdroge analyses te verluchten.

Op de uitvoering en de overzichtelijke opzet valt niets aan te merken. Inherent aan de opzet –gebundelde lezingen– is het fragmentarische karakter ten aanzien van de grote lijn in de ontwikkelingen. Hooguit kan de vraag worden gesteld waarom Oost- en Midden-Europa zo karig zijn bedeeld. Interessant én afwezig gegeven is, dat de deelnemende partijen aan de Westfaalse onderhandelingen driehonderd jaar later de cirkel rond maken door samen de kern te vormen van wat een halve eeuw later tot Europese Unie zou uitgroeien (Spanje en Zweden traden pas later toe).