P. Davidse bundelt oude foto's uit Meliskerke

Haasje-over in klederdracht

„Wie goed om zich heen kijkt, staat er versteld van hoeveel fotomateriaal er nog in oude schoenendozen en sigarenkistjes verborgen zit”, zo heeft de ervaring P. Davidse uit Meliskerke geleerd. Hij verzamelde vergeelde en soms verkreukte foto's uit grootmoeders tijd en bundelde die in het boekje ”Meliskerke in vroeger tijden”.

In dit soort uitgaven zijn de mooiste foto's vaak niet de foto's waarop mensen poseren en keurig met gestijfde kleren in het gelid staan, hoewel die vaak ook veelzeggend en aansprekend zijn, maar de foto's met mannen in hun dagelijkse broodwinning, vrouwen in hun huishoudelijke werkzaamheden en kinderen in hun spel en vermaak. Vooral de platen die niet in scène zijn gezet, boezemen op de een of andere manier ontzag in. Het boekje van Davidse, dat de periode van 1920 tot 1965 bestrijkt, telt er ongeveer vijftien, zoals:

Op pagina 8: Leintje Aarnoutse-Melis, gestoken in klederdracht, een mand in haar hand, voert de kippen op de boerderij van Aarnout Aarnoutse.

Op pagina 33: vier meisjes, eveneens in klederdracht, spelen bij de woning van Arjaan de Vos, het voormalige armenhuis, 'bok over de haas'.

Op pagina 41: Piet Jacobse leurt, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, met zijn bakfiets bij de bejaarde Keetje Olyslager-Passenier in het Bergpad.

Bakkebaarden
Davidse begint zijn visuele serie in 1919, in de huiskamer van Piet Sanderse. De Walcherse boer, zo te zien een vijftiger, met een zwart petje, rond brilletje en forse bakkebaarden, is bezig met het lezen van witte bonen. Hij doet dat samen met zijn dochter Adriana en zijn dienstmeid Coba Boone.

Je zou je als lezer wel bij de lezers willen voegen. Boven de witte berg bonen op de tafel hangt een prachtige petroleumlamp. Op de achtergrond staat de spinde, een kast met een glazen deur die werd gebruikt voor het opbergen van serviesgoed. Willemse heeft zijn rug gekeerd naar de 'vooie', een schoorsteen met kachel.

Waar zou het drietal met elkaar over spreken? Over de zorgvuldigheden des levens? Over meer dan dat?