Gorinchemse predikant: De
dood kwam als een orkaan

In één klap moest de hervormde kerk in Gorinchem twee „meelevende” leden missen. Marianne Roza (18) en Froukje Schuitmaker (17) vonden de dood bij de schietpartij afgelopen zondagmorgen in muziekcafé Bacchus.

Ds. Wagenvoort zoekt naar woorden. „Toen ik dit bericht hoorde, dacht ik: Dit is onmogelijk. Een soortgelijke ervaring had ik toen mijn broer een kind van 5 jaar verloor. Een van onze kinderen is 17 jaar. Ik moet er niet aan denken dat die iets zou overkomen. De ouders van de doodgeschoten meisjes zijn doorgezakt tot op de rauwe bodem van het bestaan.

Dergelijke tragische gebeurtenissen heb ik eerder meegemaakt. Jongelui die tegen een boom rijden en overlijden. Een kind van 14 dat door leukemie uit het leven wordt weggerukt.”

Haat
De Gorinchemse predikant bezoekt momenteel dagelijks de ouders van de meisjes. „Ik heb er te zijn, in Gods naam. Die bezoeken verlopen heel natuurlijk, omdat we te maken hebben met meelevende kerkleden. Mensen zijn bij elkaar in hun verdriet. Ik ervaar er goede dingen.”

Ds. Wagenvoort leidde afgelopen donderdag de begrafenis van Marianne Roza. Vanmiddag wordt het lichaam van het andere slachtoffer, Froukje Schuitmaker uit Sleeuwijk, ter aarde besteld. De predikant ziet de begrafenis van afgelopen donderdag „als een verzamelpunt van emotie, waar troost en hoop klinkt.”

Vanavond hoopt ds. Wagenvoort namens de kerken de tienduizenden deelnemers aan de stille tocht in Gorinchem toe te spreken. „Overwin het kwade door het goede, daar zal het over gaan. Haat mag geen wortel schieten.”

Autoriteiten in Gorinchem zijn bevreesd voor conflicten tussen de autochtone bewoners en de Turkse gemeenschap, vanwaaruit de verdachten komen. De predikant zegt nauwelijks iets te merken van racistische tendenzen in Gorinchem. „Je hoort een enkele stem in die richting. Ik heb in ieder geval niet gemerkt dat de getroffen families haatgevoelens koesteren.”

Sjalom
„Ik zie de stille tocht van vanavond als een merkteken. Zoals Jozua een gedenkteken oprichtte na de doortocht door de Jordaan. Of denk aan het ultieme merkteken tegen zinloos geweld: het kruis op Golgotha. Dwazen hebben Jezus aan het kruis genageld.

De tocht moet een moment zijn dat niet zomaar mag wegebben. Ik merk dat het protest in de maatschappij momenteel veelomvattend is, de verontwaardiging lijkt nog sterker dan na de dood van Meindert Tjoelker.

De samenleving komt langzaam in de benen. Er wordt een muur gevormd. Daar zal het geweld op stuklopen. Ik merk deze dagen in allerlei kringen dat de mensen verlangen naar een wereld in sjalom. Ben ik te optimistisch? Gaat het geweld na de stille tocht op dezelfde voet voort? Ik ben gelovig en daarom optimistisch. Ik hoop, al is het wellicht tegen beter weten in.”

Tijdens ontmoetingen met de jeugd van de gemeente is de gewelddadige dood van Marianne Roza en Froukje Schuitmaker het gesprek van de dag. „Verdriet, verdriet, dat is de sfeer waarin jongeren met elkaar praten. Ook het eigen leed komt ter sprake. Een meisje dat een jong vriendje heeft verloren.”

Ander spoor
Grijpt de Gorcumer predikant de schokkende gebeurtenissen aan om een appèl te doen op de jeugd door ze mee te geven dat kroeg- en discobezoek indruist tegen Gods wil? Ds. Wagenvoort: „Zonde? Voor mij is dat zo klip en klaar niet. Ik zit op een ander spoor. Ik ben wars van enige opleggerij.

Het gaat erom dat de jeugd thuis in een sfeer van vrijmoedigheid een geheid fundament meekrijgt. Laat ze de gelegenheid om zelf keuzes te maken. Ze hebben oordelend vermogen genoeg. Ik zeg met Paulus: Onderzoekt alle dingen en behoudt het goede. Ik ben zelf jarenlang stuurman geweest op de grote handelsvaart, weet wat er te koop is, maar ik heb het goede behouden.”