De dag van Maurits
en Marilène

De vreugde van Marilène wordt gedeeld door haar man. Prins Maurits schiet haar met een zakdoek te hulp. Teder dept hij het oogvocht weg. De duizend aanwezigen in de Apeldoornse hervormde Grote Kerk kijken vertederd toe.

Zaterdag is echt de dag voor Maurits en Marilène. Hij verschijnt in jacquet, met als enige afwijking een oranje met blauwe stropdas. Zij steelt de show in haar eierschaalwitte japon van satin duchesse, afgezet met Brussels kant, en het grote boeket van witte, roze en hardblauwe bloemen.

De bruidsjurk heeft een traditionele snit. Een beschaafd décolleté met kraag voorzien van afgeronde punten en het strakke kanten lijfje gesloten met kleine knoopjes. Achter op het opgestoken haar is de sluier vastgezet. De twee meter lang sleep blijkt niet altijd even gemakkelijk. Diverse keren snellen haar moeder en haar zus de bruid te hulp als zij van de ene positie in de andere manoeuvreert.

Dankbaarheid
Bruid en bruidegom zijn volgens ds. N. ter Linden –prekend over Genesis 2:4-7 en Johannes 20:20-22– niet zomaar in de kerk, maar „uit dankbaarheid en verantwoordelijkheidsbesef. De rust en de heilzame onrust zoek je hier, de heilige adem. Dankbaar ben je voor het geloof dat in je is gezaaid en voor de mensen die dat hebben gedaan. God geve dat jullie het weer overdraagt aan jullie kinderen, zo die je mochten worden toevertrouwd”.

Dat doorgeven vindt de vrijzinnige predikant belangrijk omdat het daarmee niet goed gaat „in onze gewesten. Voor de geloofsoverdracht is het nu van cruciaal belang wat jullie generatie ermee doet. Jullie hebt nog herinnering aan de kerk, dankzij verhalen en rituelen. Als jullie ze niet levend houdt, dan sterven ze”.

Voor de overdracht krijgt het paar uit handen van een ouderlinge, mevrouw Drabbe, de trouwbijbel. Zij hoopt dat bij het lezen van dit Woord „vele luiken naar de hemel zullen opengaan”. Maurits geeft ze de opdracht de trouwbijbel in het zicht te leggen, zodat hij voor het grijpen ligt.

Traditie
Dat de bruid en bruidegom en hun families oog hebben voor traditie blijkt uit diverse dingen. Zo knielt het paar voor de zegen op dezelfde bank als koningin Wilhelmina en prins Hendrik in 1901 en prinses Juliana en prins Bernhard in 1937. De knielbank met daarop geborduurd de letters W en H is speciaal voor het huwelijk van Maurits' overgrootmoeder gemaakt.

Op de tafel prijken twee kandelaars, die prinses Margriet bij haar huwelijk heeft gekregen. En natuurlijk ontbreekt het “A toi la Gloire” (U zij de glorie), het geliefde gezang van de Oranjes niet.

Hoe plechtig het gebeuren in de kerk ook is, de bruidskinderen zijn altijd goed voor een gepaste doorbreking. Bij binnenkomst moet de ceremoniemeester van de Koningin, Beentjes, hen eerst meetronen naar de bruidsplaatsen. De vierjarige barones Giverny van Heemstra en de evenoude jonkvrouwe Marie-Christine Alting von Geusau willen meteen koers zetten naar hun in de zijbanken gezeten ouders. Bij het verlaten van de kerk kiest een van hen een eigen route. Haar moeder moet eraan te pas komen om haar op het goede pad te brengen.

Emily
Het grote vraagteken zaterdag laat zich snel beantwoorden. De NOS-camera's signaleren al voor aanvang van de dienst Emily Bremers. In een van de banken zit zij in een blauw pakje tussen de genodigden op enkele meters afstand van haar vriend Willem-Alexander. Haar aanwezigheid verhevigt de speculaties over Het Huwelijk.

Onder de vele hoogwaardigheidsbekleders, ministers en vooral CDA-politici zitten ook enkele gewone Nederlanders, zoals Carla van Vliet uit Voorschoten. Zij heeft haar gelukwens aan het paar vergezeld doen gaan van een verzoek voor een toegangskaart. Tot haar geluk vond ze die donderdag in de bus. „Het is net een droom. Af en toe moet ik me gewoon de arm knijpen. Het is echt waar, ik zit hier”.

Een zesduizend Nederlanders moeten het met een mindere plaats doen. Zij staan langs de route van de kerk naar Het Loo. Sommigen wachten uren op dat ene moment: na de dienst rijden prins Maurits en prinses Marilène met hun bruidsmeisjes in de open landauer met escorte voorbij. Dat het regent, deert het paar niet. Zij wuiven naar het publiek en geven elkaar voor de zoveelste maal een kus.

Bij aankomst op Het Loo poseren zij nog eenmaal voor de pers. Na de receptie voor genodigden en een groot feest 's avonds voor vrienden, krijgen zij eindelijk echt tijd voor elkaar. Het paar gaat op huwelijksreis. De bestemming blijft tot op het laatst geheim voor Marilène.