Artsenpraktijk voor kamerzetel
Door A. de Jong
GOES – „Deze fractie zal meer dan ooit moeten bouwen op het geheugen van de fractiemedewerkers”. Siem Buijs, huisarts in Goes en derde op de CDA-kandidatenlijst, maakt over een week deel uit van een drastisch vernieuwd fractieteam: van de 28 leden nemen er zestien voor het eerst plaats in de blauwe stoelen. Kan dat goed gaan, met zo weinig ervaring?
Buijs is er niet somber over. Zich tot zichzelf beperkend: „Ik heb wel degelijk politieke ervaring. Als voorzitter van de CDA-fractie in de Staten van Zeeland weet ik hoe het voelt als andere fracties je proberen af te breken. Een groot voordeel van die functie was verder dat ik op alle beleidsterreinen kan worden aangesproken”.
Behalve van zijn ervaring in het statenwerk zal de CDA'er het met name moeten hebben van zijn uitgebreide kennis van de medische wereld en van zijn gedrevenheid en beslistheid. Buijs, die een huisartsenpraktijk in Goes heeft op enkele honderden meters afstand van de plaats waar hij 53 jaar geleden ter wereld kwam, bekleedde de afgelopen jaren talloze functies in de gezondheidszorg.
Afgerekend
Volksgezondheid en ouderenbeleid zijn dan ook de beleidsterreinen waar de Zeeuw zich in de Tweede Kamer bij voorkeur mee bezig wil houden. „Mevrouw Borst is een kundige en erudiete vrouw, maar heeft er weinig van gebakken op het gebied van management en financiën. Ik ben ervan overtuigd dat de kiezers D66 mede op dit punt hebben afgerekend”.
Als Buijs in de Kamer gaat, gaat hij er ook helemáál in. In tegenstelling tot het PvdA-kamerlid Oudkerk blijft hij geen huisarts, ook niet voor één dag in de week. „Dat kan ik mijn patiënten niet aandoen”. Daarmee wordt Buijs' keuze voor de landspolitiek een min of meer definitieve stap. „Ik raak mijn praktijk kwijt. Als ik in 2002 toch weer huisarts zou willen worden, moet ik zelfs opnieuw examen doen”.
Hoewel de christen-democraat beseft dat hij zich als nieuweling „bescheiden op zal moeten stellen”, is hij wel degelijk van plan snel contact te zoeken met de medische specialisten van de andere fracties: Oudkerk, Van Blerck en Van Boxtel. „Een politicus moet in mijn ogen altijd resultaatgericht bezig zijn”.
Klompen
Over één onderwerp op medisch-juridisch gebied zal de hervormde Buijs het met zijn paarse collega's niet gemakkelijk eens worden: euthanasie. „Van Boxtel zit op het verkeerde spoor als hij de euthanasiewetgeving wil liberaliseren. Je kunt op je klompen aanvoelen dat het instellen van regionale toetsingscommissies een opstapje is om straks te kunnen zeggen: „Zie je wel, dat werkt ook niet. Het is veel te ingewikkeld. Haal euthanasie maar uit het strafrecht”. Daar ben ik faliekant op tegen”.
„Het is absoluut onwaar om met Van Boxtel te zeggen dat artsen niet willen melden omdat ze dan het gevoel krijgen een misdadiger te zijn. Dat niet melden heeft heel andere oorzaken, bijvoorbeeld dat het moeilijk is om over te schakelen van het begeleiden van een emotioneel stervensproces naar het kille, zakelijke papier waarop allerlei details ingevuld moeten worden. Artsen moeten daar nog aan wennen”.
Buijs wil zich –als zijn fractie hem daarvoor de ruimte gunt– in de Kamer verder graag bezighouden met verkeer en waterstaat en landbouw en visserij. „Wij hebben een prachtig verkiezingsprogramma dat voldoende aanknopingspunten biedt voor een constructieve oppositie. Als Mateman zegt dat het nieuwe, sociale programma ons bij de verkiezingen de das heeft omgedaan, noem ik dat geklets. Heel triest. De man lijdt aan decorumverlies”.
Te lang
Voor de terugval van 34 naar 28 kamerzetels ziet de Goese huisarts heel andere oorzaken. „We hebben wellicht te lang campagne gevoerd en we hebben nagelaten aan het eind voor een versnelling, een zekere verharding te zorgen”. Bovendien: „Ik ben zeer tevreden over Jaap de Hoop Scheffer, maar stel wel vast dat we –wij allemaal– onze thema's uit handen hebben laten spelen. Kok heeft onze items gestolen. Als je het laatste lijsttrekkersdebat voor de verkiezingen zag, was het haast gênant hoe vaak Kok de woorden gezin en veiligheid in de mond nam”.
„Tegelijkertijd bewijst deze gang van zaken dat het CDA in de roos heeft geschoten en dat onze partij thema's heeft aangesneden die de diepere onderstroom van onze samenleving raken. Het duurt niet lang meer of de kiezers zullen inzien dat het CDA deze onderwerpen het authentiekst naar voren brengt”.
„Het was tijdens de campagne voortdurend een ongelijke strijd, een ziekmakend twee tegen één. Tijdens de lijsttrekkersdebatten verraadde de lichaamstaal van de paarse lijsttrekkers –ik noem ze vanwege hun onderlinge gelijkenis graag Kwik, Kwek en Kwak– regelmatig hoe ze elkaar met vooraf bedachte opzetjes steunden. Daar kon De Hoop Scheffer nooit tegenop”.
