Stop op onderzoek naar
dood Nicky Verstappen

De 11-jarige Nicky Verstappen uit het Noord-Limburgse Heibloem verdween op 8 augustus 1998 tijdens een jeugdkamp op de Brunssumerheide. Twee dagen later werd hij vlak bij het kamp levenloos teruggevonden. Een team medische wetenschappers boog zich over de doodsoorzaak, maar kon het niet eens worden.

In totaal besteedde de politie Limburg-Zuid 48.000 onderzoeksuren aan het dossier, het grootste politieonderzoek in het district ooit. In augustus 1999 zette de politie het onderzoek ook al stop. Ze heropende het op verzoek van de ouders in november vorig jaar, naar aanleiding van een tv-uitzending van misdaadverslaggever Peter R. de Vries.

Tijdens het onderzoek zijn 375 mensen verhoord en drie huiszoekingen verricht. Vorige week hield de politie nog een man uit Kerkrade aan, die na drie dagen wegens gebrek aan bewijs is vrijgelaten. De man was in 1998 in de buurt van het jeugdkamp en is bekend bij de politie in verband met zedendelicten. Hij wordt niet langer als verdachte gezien.

Niet rusten
De moeder van Nicky, Bertha Verstappen, reageert uit het veld geslagen, maar nog niet uitgeteld. „We moeten nu even bijkomen, maar we zullen niet rusten voordat we weten wie Nicky heeft omgebracht.”

De ouders van Nicky zijn kritisch over het onderzoek door de politie. Zij blijven zich erover verbazen dat de man die de jeugdkampen in Heibloem organiseert, nooit verdachte in de zaak is geweest. „Hij is wel ondervraagd, stevig ook, maar nooit door een specialist. En dat is volgens ons nodig, omdat hij een gespleten persoonlijkheid zou hebben”, zegt mevrouw Verstappen.

Bovendien zijn er volgens haar tegen de jeugdkampleider in het verleden verschillende aangiften van seksueel misbruik gedaan.

„Dat iemand met zo'n verleden niet als verdachte is aangehouden, begrijpen wij niet.”

De familie Verstappen zal moeten leven met een onduidelijke doodsoorzaak. Het is medische wetenschappers niet gelukt een eensluidend oordeel te vellen over de manier waarop Nicky om het leven is gekomen. „Maar dat hij is omgebracht, staat voor ons vast. Nicky was een voorzichtig kind, die zou nooit in zijn eentje zijn gaan rondzwerven over de hei.”

Ook misdaadverslaggever Peter R. de Vries, die zich van meet af aan in de zaak vastbeet, verbaast zich over het feit dat de kampleider betrekkelijk weinig aandacht in het politie-onderzoek heeft gekregen. Volgens De Vries kon nagenoeg de voltallige kampleiding bogen op een dubieus (zeden)verleden. De journalist bezweert zijn tanden in de zaak-Nicky te houden totdat deze is opgelost.

Het stopzetten van het onderzoek vindt hij „buitengewoon jammer.” De Vries meent dat de politie in de beginfase „ernstige fouten” heeft gemaakt, dat zij onvoldoende middelen heeft ingezet en onderzoeksmogelijkheden heeft laten liggen. Zo verbaast de journalist zich er over dat pas onlangs duidelijk is geworden dat Nicky na zijn verdwijning aanzienlijk langer heeft geleefd dan tot dusver werd aangenomen. Volgens De Vries had dat destijds al vastgesteld kunnen worden. Belangrijke potentiële getuigenissen zijn door het uitblijven van deze vaststelling verloren gegaan, aldus de verslaggever.

De Vries blies in 1999 het in het slop geraakte politieonderzoek nieuw leven in door een uitzending van zijn tv-programma. Ook vond hij enkele zakenlieden bereid een half miljoen gulden op tafel te leggen als beloning voor de gever van de gouden tip.