Binnenland | 19 juni 2001 |
Christenen komen voor |
|
Zoomers roept de gemeente Leeuwarden in een brief op om áchter de gewetensbezwaarde ambtenaar te gaan staan in plaats van te dreigen met ontslag. In de afgelopen eeuwen heeft Nederland een traditie van tolerantie weten op te bouwen. U geeft echter blijk van een grote mate van onverdraagzaamheid jegens standpunten van minderheden.
Praktische oplossing
De verontruste briefschrijver uit Gorinchem wijst op een advies dat de Sociaal Economische Raad (SER) in het verleden uitbracht rond gewetensbezwaren in het bedrijfsleven. De SER zegt duidelijk dat werkgever en werknemer zich samen moeten inspannen om eruit te komen. De werkgever moet met praktische oplossingen komen als er sprake is van gewetensbezwaren bij een werknemer.
Hoewel een gemeente niet helemaal te vergelijken is met een bedrijf, kun je hier wel een soortgelijke redenering houden. Er moet toch een praktische oplossing te vinden zijn voor de gewetensbezwaren voor de ambtenaar uit Leeuwarden? Zo werkt het toch elders ook? Een milieuambtenaar schuift toch ook wel eens een klus door naar zijn collega als hij in de relatiesfeer te dicht op een zaak zit en zijn onafhankelijkheid in het geding komt?
Allergisch
Nederland lijkt ruimdenkend, zegt Zoomers. maar dat geldt maar tot op zekere hoogte. Zolang je op de lijn zit van het zelfbeschikkingsrecht, dan heb je niets te vrezen, maar als je je niet kunt vinden in die lijn, dan krijg je een lawine over je heen. Dan ontmoet je alom vijandigheid. Dat heeft die imam uit Rotterdam wel ontdekt.
Het gaat de briefschrijver er niet om homo's te minachten. Ik kan wel begrijpen dat de COC opkomt voor belangen van homo's. Want die mensen zijn in het verleden en ook nu nogal eens slecht behandeld. Die discriminatie veroordeel ik. Negatieve, nare grapjes over homo's, daar ben ik het niet mee eens. Maar daarmee blijf ik praktisering van homofilie en het homohuwelijk afwijzen.
De grote fout van het COC is dat het zijn mening op willen dringen aan iedereen, betoogt Zoomers. De homo-organisatie opent een heksenjacht op gewetensbezwaarden. Dat is geen fair play. Zoomers trekt een parallel met de positie van de eerste christenen. De keizer in Rome eiste dat iedereen, om hem te eren, ongeveer één keer per jaar een korreltje wierook in de offervlam moest gooien. Dan was het goed. Zoiets doet het COC ook. Ze vragen om dat korreltje, en als je dat niet geeft, worden ze allergisch. Dan springen ze je op je nek.
Slakken
In een rondzendbrief roept Zoomers christenen op een paraplu te vormen boven gewetensbezwaarde geloofsgenoten. Het is heel belangrijk dat bijvoorbeeld de vrouw in Leeuwarden iemand heeft die voor haar op de bres springt, ook in juridisch opzicht. Iemand die echt strijdvaardig is en helpt spanningen te laten afvloeien. Want reken maar dat die ambtenaar het emotioneel nu zwaar heeft. Als je zo in spanning zit, kun je ook niet meer helder denken. Christenen moeten door schrijfacties achter deze mensen gaan staan. Het is goed dat christelijke fracties in de Kamer vragen stellen. Iedereen moet vanuit zijn positie en zijn netwerk het zijne doen.
Christenen die wezenlijk gelovig zijn, zullen steeds meer botsen met de Nederlandse maatschappij. Daar is Zoomers van overtuigd. Hij spreekt uit ervaring. Zoomers' vrouw, werkzaam in de terminale thuiszorg, kwam tegenover haar werkgever te staan toen ze weigerde euthanasie toe te passen. Zelf kwam hij vanwege zijn geloofsovertuiging in conflict met zijn voormalige werkgever bij het maatschappelijk werk. Mij werd verweten dat ik op een agressieve manier m'n geloof uitdroeg. Een onzinverhaal. Natuurlijk, ik ben niet volmaakt. Maar als mensen je niet accepteren vanwege je geloof, gaan ze op alle slakken zout leggen.
Ander Koninkrijk
Meer en meer komen christenen voor een lakmoesproef te staan. Wezenlijke christenen moeten kleur bekennen. Geloof belijden wordt lijden. Mensen die meegaan met de humanistische beweging, zoals professor Kuitert, zullen daar geen last van hebben. Maar als je Christus echt wilt volgen, dan is er iets dat haaks staat op het algemene gevoelen in het land. Dan hoor je immers bij een ander Koninkrijk.