Een stil en waardig protest

Het blijft stromen, zowel vanaf het Malieveld als vanuit het station. De schattingen van de organisatoren lopen op. „Meer dan het streefgetal 2500”, „tussen de 5000 en 6000”, „10.000 à 11.000.” De staart van de stoet staat op een steenworp afstand van het majestueuze ministerie van Volksgezondheid, waar het gewraakte wetsontwerp vandaan komt.

Oud, maar vooral jong is vertegenwoordigd. De meeste reformatorische scholen hebben hun leerlingen vrijgegeven en bussen georganiseerd om ze mee te laten doen.

De 16-jarige Rick Reijn uit Waddinxveen heeft goed overdacht waarom hij meeloopt. „Veel mensen denken dat deze wet vrijheid is, maar ze denken niet aan de gevolgen”, zegt hij tegen een mededemonstrant die z'n opa had kunnen zijn. „Ik ben ertegen omdat het leven door God is gegeven en mensen geen recht hebben om te doden. Ook ben ik bang dat zwakke mensen straks om economische redenen een spuitje krijgen. De wet heeft daar niks voor geregeld.”

Om even over drie komt de staart van de stoet langzaam op gang.

Geen spandoeken
Leden van de regelingscommissie, met de woorden ”Stil protest” op hun witte T-shirts, doen verwoede pogingen om mensen met spandoeken uit de stoet te weren. „Het is hier toch een democratie? Wij doen dit op eigen initiatief”, zeggen de dames Bezemer en Sparreboom uit Zwijndrecht. Het weerwoord: „U maakt gebruik van de faciliteiten van de organisatie. Die heeft afgesproken: geen spandoeken.”

De dames druipen af, „murwgepraat” zoals zij het noemen. „Eentje zei tegen ons: Niet door kracht, noch door geweld, maar door Mijn Geest zal het geschieden. Maar Luther dan? Hij timmerde op een kerkdeur en provoceerde daarmee. Een enorme demonstratie.” Maar ja, de inhoud van hun zwarte spandoek is wel heel heftig: ”Paars, dictatuur van de dood”.

Een evangelicaal uit Bennebroek, met de vlag ”Jezus is de naam”, loopt wel mee, hoewel hij het „vreselijk” vindt deze Naam naar beneden te houden. „Als iedereen naar Hem luistert, komt deze wet er niet.”

Omdat er geen spandoeken meegaan, weten buitenstaanders niet waartegen de mars is gericht. „Waar protesteren zij tegen? De euthanasiewet? Ach.” Een passant haalt zijn schouders op. „Overbodig.” De 75-jarige Hagenaar verkondigt het adagium van de moderne, autonome mens. „Ieder mens is verantwoordelijk voor zijn eigen keuzen. Ik beslis.”

P. Blokhuis, hoofd van de journalistieke en medische opleidingen van de Christelijke Hogeschool Ede, loopt mee om te demonstreren tegen deze „slechte wet. De dood is geen redelijke oplossing. Iemand dood maken is zo uitzonderlijk. De samenleving moet niet via euthanasie het lijden denken op te lossen.”

Bescheiden applaus
ChristenUnie-senator Veling is al halverwege zijn toespraak als de laatsten van de lange stoet aankomen. Op het Plein voor de Tweede Kamer zal zich zelden zo'n rustige manifestatie hebben voltrokken. De menigte klapt bescheiden na de toespraken.

Een gehaaste minister Van Boxtel laat de demonstratie –letterlijk en ook figuurlijk?– links liggen. Zou de bewindsman weten van de grote ongerustheid onder een deel van de bevolking?

Halverwege de bijeenkomst gaat de zon schijnen. Die zet het Plein in volle gloed. Net zoals de sprekers op het podium zijn.

Voor de Nederlandse media is het senaatsdebat een gelopen race. Zij zullen nauwelijks aandacht besteden aan het protest. De buitenlandse media zijn daarentegen volop aanwezig. Het schrijvende en filmende journaille uit Engeland, een cameraploeg uit Duitsland, zelfs een Japanner toont zich geïnteresseerd.

Als de stoet over het Binnenhof gaat, lijkt iets van een gevoel van eenheid te ontstaan. Behalve een rooms-katholieke gebedswagen uit België en twee met zwarte bivakmutsen, rode koeienspuiten en witte doktersjassen aangeklede demonstranten, zingt een groep ex-verslaafden uit Groningen evangelische liederen. Mensen uit de stoet kijken toe, enkele studentes voegen zich bij die groep, die na enkele liederen op verzoek van de politie gehoorzaam vertrekt.

Was het protest niet veel te laat en waren er niet veel te weinig handtekeningen? RMU-directeur P. Schalk: „Onze predikant sprak zondag over het slot van het Onze Vader: Uw is het Koninkrijk, en de kracht en de heerlijkheid, in der eeuwigheid. Zelfs al zouden hier 2 miljoen mensen staan en al zou ieder Eerste-Kamerlid tegenstemmen, dan nog geldt: Uw is de kracht. Deze tocht is een symbool. En we deden geen wedstrijdje handtekeningen verzamelen. We wilden een stil en waardig protest.”

Foto's H.J. Visscher