„Door onze tranen heen”

Die woorden sprak pabo-studente Nieske ten Brinke vanmiddag in Den Haag tijdens het protest tegen de verruimde euthanasiewet. Samen met haar studiegenoot Johanneke ten Brinke sprak ze duizenden mensen toe.

„Wij jongeren gaan een onzekere toekomst tegemoet”, zeiden Nieske en Johanneke. „Als euthanasie binnen ons land geaccepteerd zal zijn, is er dan nog wel plaats voor lijden?”

De meisjes wezen erop dat er veel lijden is, maar spraken ook over de uitkomst die er bij God is. „We sluiten onze ogen niet voor de moeiten die er zijn. Ook wij, en tienduizenden met ons, worstelen met vele vragen over het verdriet en de pijn die op aarde geleden wordt. En tóch, met ál die vragen weten wij dat God er is. Bij Hem kunnen we terecht met al onze moeiten, zorgen en pijn.”

Nieske vroeg zich af hoe het later zal gaan als er een ernstige ziekte binnen de familie komt. „Hoe zal het zijn als wij straks voor de keuze staan, samen met een van onze ouders die ernstig ziek is, en de dokter adviseert er maar een einde aan te maken? Hij noemt het zinloos om nog langer te leven. En wat als ikzelf voor de keuze wordt geplaatst? Mijn leven wordt zinloos verklaard. Er is tóch geen uitzicht. Jazeker! Ook in het grootste lijden zorgt God voor ons. Hij geeft ons uitzicht op leven. Door onze tranen heen.”

Nieske en Johanneke wezen op het diepste lijden van Jezus Christus in Getshemané. „In al Zijn pijn, zo veel dieper dan het ergste lijden van de mens, bad Hij: „Vader, als het mogelijk is, laat dit lijden aan mij voorbijgaan. Maar doe niet gelijk Ik wil, maar gelijk Gij wilt.”