Embleem voor brandgevaar

„Het brandgevaar van kleding is groter dan ooit. Waar de kleding vroeger bestond uit wol en katoen, worden nu voornamelijk synthetische stoffen verwerkt.” Jan Meerman weet waarover hij praat. De directeur van Mitex, de brancheorganisatie van modedetailhandel, legt uit wat stoffen doen als ze aan grote hitte blootstaan. „Wol gaat schroeien, dat is nog het minst erg. Katoen gaat weliswaar branden, maar synthetische kleding smelt en plakt aan de huid en zorgt daarmee voor verschrikkelijke wonden.”

Over het gebrek aan kennis bij de consument over brandgevaar van kleding steekt Meerman de hand in eigen boezem. „De oorzaak is de branche zelf. Bij de productie en bij de aankoop ervan wordt niet gelet op de brandveiligheid. Drie jaar geleden heeft het ministerie van Volksgezondheid met de modebranche en de consumentenorganisaties een convenant gesloten over brandgevaarlijkheid, maar dat betrof vooral baby- en nachtkleding. De overheid heeft het aan de branche zelf overgelaten om het in de gaten te houden, maar wij zijn een beetje ingedut.”

Modebeeld
Logisch is het wel, vindt Meerman. „Noch de detailhandel noch degene die producten inkoopt in Azië of Oost-Europa laat zich leiden door het karakter van de stoffen, maar door het modebeeld. De consument doet vervolgens hetzelfde, die laat zijn keus bepalen door wat in is. Het maakt hem niet uit of zijn kleding brandbaar is of niet. Hij is toch zeker niet van plan het te laten verbranden?”

Het is hoog tijd voor een embleem dat aangeeft of een kledingstuk brandbaar is of niet, aldus Meerman. „Het label moet standaard in kleren worden genaaid, net als het wasetiket. Het vertelt de consument of het kledingstuk brandgevaarlijk is of niet. Een embleem zou vooral bijdragen aan de bewustwording van mensen.

Het is belangrijk dat mensen gewaarschuwd worden wanneer hun kleding brandbaar is. Het kan voorkomen dat iemand zich onbewust in risicosituaties begeeft. Neem nou fleece, een trendy stof die erg warm is. Die is volledig synthetisch, dus zo brandgevaarlijk als wat. Ik denk dat als dat bekend is, je er wel voor oppast om er vuurwerk mee af te steken, of ermee naast de open haard in slaap te vallen.” Tot het voorkomen van grote rampen zal het niet leiden, aldus Meerman, maar het moet wel leiden tot het inperken van de gevolgen. ,Aan de oorzaak van het gebeuren in Volendam konden we niets aan doen. Aan de gevolgen kennelijk wel." ô Brede steun
Het idee van Mitex heeft al navolging gekregen. Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Milieu (VWS) laat weten dat het zo snel mogelijk een bijeenkomst zal beleggen met de diverse brancheorganisaties en de Consumentenbond –dezelfde partijen die destijds het convenant over de nachtkleding tekenden– om te kijken of het idee haalbaar is. Kledingconcern C & A laat weten „alles te willen doen om tegemoet te komen aan de brandveiligheid van de kleding die wij verkopen.” Het management van Vendex KBB, dat onder andere V & D, M & S Mode en Perry Sport onder zich heeft, acht het idee haalbaar.

Woordvoerder Van Bakkum van Vendex merkt in verband met de recente gebeurtenissen op „het wel merkwaardig te vinden dat ieder vestiging van Vendex verplicht is een sprinklerinstallatie te hebben, terwijl dat voor horeca niet geldt.”

Europees
De steun van alle partijen is belangrijk, vindt Meerman, „omdat het embleem na Nederland wereldwijd moet worden ingevoerd. En als dat niet lukt, dan in ieder geval op Europees niveau. De Nederlandse branche alleen zet geen zoden aan de dijk. We moeten een voortrekkersrol spelen en dit met steun van de overheid op Europees niveau aankaarten.”

Meerman is zich bewust dat zijn embleemcampagne meezeilt op een vloed van reacties, die een ramp als deze oproept. „Juist omdat deze zaak al sluimerde, is dit een goed moment. Over een maand is iedereen het aspect van de kleding vergeten. Bovendien: we nemen de voorlichting over brandgevaar van onze kleding zeer serieus.”